بررسي نقش اينتگرونها  در ايجاد مقاومت آنتي بيوتيکي ايزوله هاي E. coli جدا شده از نمونه هاي آب سطحي تهران  

تعداد 135صفحه در فایل word

کارشناسي ارشد (MS.c)

گرايش: ميکروبيولوژي

بررسي نقش اينتگرونها  در ايجاد مقاومت آنتي بيوتيکي ايزوله هاي E. coli جدا شده از نمونه هاي آب سطحي تهران

چکيده

1. coli يكي از مهم ترين شاخص های بهداشت آب محسوب می شود. مقاومت سويه هاي E. coli نسبت به تركيبات ضد ميكروبي در حال افزايش مي باشد و يكي از علل اين افزايش مي تواند حمل و انتقال ژن هاي مقاومت آنتي بيوتيكي بر روي ساختار هاي اينتگروني باشد. هدف از انجام اين تحقيق، شناسايي رابطه بين حضور اينتگرون ها ووجود مقاومت هاي آنتي بيوتيكي و همچنين بررسي فراواني اين عناصر ژنتيكي در سويه هاي E. coli جدا شده از منابع آب سطحی تهران مي باشد.

بدين منظور طي فرايند 1 ساله جمع آوري نمونه از منابع آب سطحي، تعداد 978 نمونه آب مورد بررسي قرار گرفت که پس از طي مراحل مختلف غربالگري، ايزوله هاي E.coli انتخاب شد. در مراحل غربالگري ايزوله هايE.coli ، به جاي استفاده از روش هاي سنتي همچون IMViC، يک تترا پلکس اختصاصي بر اساس ژنهاي اختصاصي E.coli طراحي شد. بر اساس اين تترا پلکس ژنهايphoE   ،uidA، uspA، gadA/B و همچنين ژن put int  که مختص شيگلا است مورد ارزيابي قرار گرفت و بر اساس نتايج حاصله نهايتاً  106 ايزوله E.coli  وارد فاز اصلي تحقيق شد.

بعد از غربالگري، سويه ها از بابت حضور ژنهاي اختصاصی برای اينتگرون های کلاس 1 و 2 مورد بررسي قرار گرفتند که نتايج حاصله حاکي از حضور 35 سويه واجد اينتگرون کلاس 1 و 4 سويه اينتگرون کلاس 2 می باشد.

در کنار تحقيق مولکولی، کليه سويه ها به روش فنوتيپی (ديسک ديفيدوژن) از بابت مقاومت به 14 انتی بيوتيک به شرح جنتامايسين، تتراسايكلين، سفتازيديم، توبرامايسين، ايمي پنم، سيپروفلوكساسين، نورفلوكساسين، ريفامپين، آميكاسين، كلرامفنيكل، ناليديكسيك اسيد، آموكسي سيلين، نيتروفورانتوئين و سفازولين مورد آزمون قرار گرفته و نتايج حاصل از آزمونهای فنوتيپی و مولکولی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 از بابت معنی دار بودن حضور اينتگرونها و مقاومت به انتی بيوتيک مورد ارزيابی قرار گرفتند.

نتايج فنوتيپی اين تحقيق نشان داد که بيشترين حساسيت در سويه های E. coli جدا شده از منابع آب به ترتيب به فورانتوئين (92.45%)، نورفلوکساسين(91.50%)، توبرامايسين (84.90)، کلرامفنيکل (83.96%) و ايمی پنم (83%) می باشد و اين در حالی است که بيشترين مقاومت در سويه های E. coli جدا شده از منابع آب به ترتيب به سيپروفلوکساسين (95.28%)، ريفامپين (%94.33) و سفازولين (86.79%) می باشد.

از طرفی نتايج ژنوتيپی تحقيق دال بر وجود 35 نمونه واجد اينتگرون کلاس 1 و 4 نمونه واجد اينتگرون کلاس 2 بود. حسب انجام آزمونهای اماری و بررسی مجذور کای بين حضور اينتگرون و مقاومت به انتی بيوتيک ها مشخص گرديد که اينتگرون کلاس 1 می تواند در ايجاد مقاومت به انتی بيوتيک هايی همچون توبرامايسين، سفتازيديم، نورفلوکساسين، ناليديکسيک اسيد، ايمی پنم، کلرامفنيکل و جنتامايسين نقش داشته باشد.

کلمات کليدي: E. coli، ERIC-PCR، آنتی بيوگرام، اينتگرون، ديسک ديفيوژن.