پرسشنامه سازگاری بل Bell Adjustment Questionnaire

پرسشنامه سازگاری در سال 1961 توسط پروفسور بل تدوین شد. وی در زمینه سازگاری، دو پرسشنامه ارائه کرده است که یکی مربوط به دانش‎آموزان و دانشجویان و دیگری برای بزرگسالان که (فرم حاضر) از یکصد و شصت عبارت تشکیل شده است.

بل در زمینه سازگاری، تلاش‎های گسترده‎ای را انجام داده و از جمله افراد سرشناسی است که در این رابطه کارهای تحقیقی زیادی را به انجام رسانده و مقالات متعددی را به رشته تحریر درآورده است، که از جمله‎ی آنها اعتباریابی بعضی از ابزارهای اندازه‎گیری است که در سال 1945 او به همراه همکارش آلتوس[1] نوشته شده است.

در پژوهش یاد شده از فرم بزرگسالان استفاده شده است، این فرم پنج سطح اندازه‎گیری جداگانه سازگاری شخصی و اجتماعی را در بر می‎گیرد که عبارتند از:

الف- سازگاری در خانه: نمرات سطح بالای افراد در این سطح، نشانگر عدم سازگاری مطلوب با محیط خانه است و نمرات پایین از سازگاری در خانه حکایت دارد.

ب- سازگاری تندرستی: نمرات بالا در این سطح از سازگاری نامطلوب سلامتی سخن می‎گویند و نمرات پایین معرف سازگاری رضایت ‎بخش است.

ج- سازگاری اجتماعی: نمره‎ی بالا نشانگر دوری و کناره‎گیری از تماس‎های اجتماعی و تسلیم در برابر آن معرفی می‎شوند و افرادی که نمره‎ی کم احراز کرده‎اند، در تماس‎های اجتماعی حالت پرخاشگری دارند.

د- سازگاری عاطفی: افراد با نمره بالا از نظر عاطفی بی‎ثباتی نشان می‎دهند و اشخاص با نمره‎ی کم از ثبات عاطفی برخوردارند.

هـ – سازگاری شغلی: افرادی که موفق به دریافت نمرات کم شوند، از مشاغل خود رضایت دارند و آنها که نمرات بالا به دست آورده‎اند از مشاغل خود ناراضی‏اند (بل، 1961)

این پرسشنامه به عنوان کمک به مشاوره با بزرگسالانی که مسایل شخصی خود را در مقولات مندرج در آزمون مطرح می‎کنند، موفقیت‎آمیز بوده است و در مورد هر دو جنس زن و مرد کاربرد دارد.

[1] . Altus. c