مطالعه آثار تجارت با چين بر اشتغال بخش صنعت ايران

چكيده:

امروزه بسياري از کشورها براي بهره­مندي از مزاياي تجارت، اقتصاد خود را با اقتصاد کشورهاي ديگر درهم­آميخته­اند. تجارت باعث تقسيم نيروي کار و تخصص­گرايي، صرفه­جويي­هاي مقياس و بالا رفتن سطح استاندارد زندگي مي­شود و رقابت را تشويق می­کند. زماني که کشورها به مبادلات تجاري روي مي­آورند، انتظار مي­رود بخش­هاي مختلف اقتصاد و شاخص­هاي کلان اقتصادي از اين رابطه تاثير بپذيرد. اين تاثيرات مي­تواند مثبت يا منفي باشد. ميزان بهره­مندي يک کشور از يک رابطه تجاري به برآيند اين اثرات مثبت و منفي بستگي دارد. در طول ساليان اخير چين به عنوان يکي از شرکاي مهم تجاري دنيا و از جمله کشور ايران مطرح شده است. اين مطالعه با بررسي آثار اشتغال رابطه تجاري ايران و چين، ميزان بهره­مندي کشور ايران از اين سياست را محک می­زند. بررسي آمارهاي تجارت ايران با چين حاکي از آن است که در دوره 1375 تا 1386، همواره چين قدرت برتر اين رابطه دوطرفه بوده است. در مطالعه حاضر تلاش مي­شود با استفاده از داده­هاي ترکيبي براي بخش صنعت بر اساس کدهاي 2 رقمي ISIC طي دوره زماني 1375 تا 1386و استفاده از روش panel data، اثر تجارت با چين بر اشتغال بخش­هاي صنعتي اقتصاد ايران بررسي شود. نتايج بررسي­ها براي 22 بخش صنعتي حاکی از آن است که واردات از چين باعث کاهش سطح اشتغال می­شود و صادرات ايران به چين، به خلق فرصت­هاي اشتغال کمک مي­کند. به دليل نقش پررنگ­تر واردات، نتيجه نهايي تاثير منفي تجارت با چين بر اشتغال بخش صنعت ايران است. هم­چنين دستمزد حقيقي نيروي کار رابطه معکوس و معناداري با اشتغال بخش صنعت ايران دارد و ارزش افزوده بخش صنعت، ايجاد فرصت­هاي اشتغال را به دنبال دارد.