چكيده:

آزادي، بخش جدايي ناپذير حقوق معنوي هر انسان است. دين نيز نمايانگر ابعاد وجودي آدمي و شناساننده حقوق اوست. پس بديهي است كه دين براي آزادي، اهميت ويژه اي در نظر بگيرد.
اسلام با رد اجبار در دين، آزادي اجتماعی را به رسميت شناخته است.

در اين پژوهش، با بررسي جنبه اجتماعی آزادي برآنيم تا اثبات كنيم كه اسلام نه تنها با آزادي مخالفتي ندارد، بلكه پشتيبان آن است. البته آزادي ديني با آزادي غربي كه بر اساس فردگرايي (اندويدواليسم) بنا نهاده شده است، تفاوت ماهوي دارد.

لیبرالها آزادی را به چندصورت بیان داشته اند :

• هرکس سود و زیان خود را می‌تواند تشخیص دهد و از میان گزینه‌ها, گزینه مورد علاقه را برگزیند.
• آنچه در آزادی مهم است نفس گزینش است نه کیفیت آن. خوبی و بدی انتخاب من مهم نیست, آنچه اهمیت دارد این است که من می‌توانم تصمیم بگیرم و انتخاب کنم.

در مقابل ديدگاه امام خميني در باب آزادي اجتماعی در واقع بازتابي از روايت ايشان از واقعيت و نه مفهوم آزادي در مغرب زمين و نيز واكنشي در قبال وارداتي بودن اين پديده در ايران است. به عقيده امام, آزادي به مفهوم امروزين, مفهومي جديد دارد كه از دوران مشروطه به اين سو وارد كشورمان شده و صبغه بومي و اسلامي ندارد.

دراین پژوهش جایگاه آزادی اجتماعی ازروزنه اندیشه حضرت امام (ره)و مقایسه آن با آزادی لیبرالیسمی در چند فصل موردپژوهش قرارگرفته است.ابتدا به آزادی اجتماعی از دیدگاه اسلام و قرآن اشاره شده در ادامه به طور مفصل دیدگاه امام خمینی و بیانات ایشان بررسی ،در فصلی دیگر نظرات ودیدگاه لیبرالها در مورد آزادی مطرح و در نهایت به مقایسه هر دو دیدگاه پرداختیم.