دانلود پروژه:فرهنگ زادبوم شاعران فارسي¬زبان(تولدنامه) از ابتدا تا پايان قرن ششم

مقدمه:

پس از شکست ساسانيان، ايرانيان به دودسته تقسيم شدند. گروهي با قبول جزيه و خراج، دين، آيين، افتخارات گذشته، فرهنگ و زبان خود را حفظ کردند و گروهي مسلمان شدند. عده­اي به عنوان موالي (برده) به سرزمين­هاي عربي رفتند. بني­اميه آنان را قسمتي از دارايي­هاي خود مي­دانستند و با آنان همچون برده برخورد مي­کردند. اين امر براي ايرانيان که صاحب حس ملي بودند، دشوار بود. اين نوع  برخورد که با تحقير همراه بود، باعث قيام ايرانيان در برابر افکار اعراب شد. نهضت بازگشت به فرهنگ ايراني پديد آمد و ايرانيان فرهنگ غني گذشته‌ي خود را به زبان عربي و فارسي دري ترجمه کردند.

   در نظام­هاي سياسي ايران پس از اسلام، به ويژه تا پايان عصر خوارزمشاهيان، شاعران از جايگاه خاصي برخوردار بودند. «دربارها، بخشي از شکوه خود را مديون تجمع شاعران بودند و در ازاي آن مبالغي از درآمد خود را هم صرف آنان مي­نمودند.» (خلعتبري و
ناصري­راد 1382. ص 63)

 سلطان محمود به شعرا توجه­­­ي خاصي داشت و مجالسي با حضور آنان ترتيب مي‌داد. «اجتماع علما و شعرا در دستگاه محمود غزنوي و اشعار و کتبي که به نام او ترتيب يافته نام او را در اطراف عالم معروف کرده ‌است. معروف­ترين شاعران دربار او عنصري، فرخي، عسجدي، زينتي، کسايي و غضايري رازي بودند. اگر­چه فردوسي در زمان او مي‌زيست و شاهنامه را به او تقديم کرد ولي وابستگي به دربار محمود نداشت.» wikipedia.org http://fa.