دانلود پروژه:ساخت و ارزیابی عملکرد زیست واکنشگاه فلاسک لرزان برای مهندسی بافت استخوان با استفاده از داربست های نانوالیاف چندلایهای
گروه زیست پزشکی
کارشناسی ارشد مهندسی شیمی– زیست پزشکی
ساخت و ارزیابی عملکرد زیست واکنشگاه فلاسک لرزان برای مهندسی بافت استخوان با استفاده از داربست های نانوالیاف چندلایهای
چکیده
داربستهای نانوالیاف به دلیل دارا بودن ساختاری مشابه شبکه برون سلولی، میتوانند عملکرد مناسبی در سازههای مهندسی بافت داشته باشند. الکتروریسی روشی ساده و ارزان برای تولید داربستهای نانوالیاف دو بعدی، حتی با ترکیبات پیچیده است. پلیکاپرولاکتون (PCL) با مقاومت کششی مطلوب، بسپاری مناسب برای کاربردهای مهندسی بافت استخوان است. برای بهبود خواص PCL از ترکیباتی مانند ذرات نانو هیدروکسی آپاتیت (nHA) استفاده میشود که ترکیب معدنی بافت استخوان است. سلولهای بنیادی با توان بالای تکثیر و تمایز، ابزاری نوین در مهندسی بافت به شمار میروند. برای شبیهسازی شرایط درون تنی برای سلولها، زیست واکنشگاهها ابزاری مناسبند که سبب ایجاد جریان، افزایش نفوذپذیری و همچنین ایجاد تنش در محیط کشت سلولها میشوند. در این پژوهش، داربستهای نانوالیاف متخلخل تک لایه PCL/nHA با روش الکتروریسی تولید شدند. داربستها بعد از کشت سلولها، به صورت چند لایهای در دو حالت ایستا و زیست واکنشگاه فلاسک لرزان قرار گرفتند. میزان تکثیر و گسترش سلولهای بنیادی مزانشیمی انسانی بر روی لایههای داربستها با استفاده از آزمون MTT بررسی شد. نتایج حاصل از این آزمون، گسترش مناسب سلولی را در طی دوره 21 روزه، در دو حالت کشت نشان داد. ولی میزان گسترش سلولی بر روی لایههای درون زیست واکنشگاه بر اساس میزان جذب نوری اندازهگیری شده، 18/2 خوانده شد که در مقایسه با شرایط مشابه کشت ایستا با مقدار 68/1 گسترش بیشتری را نشان داد. به منظور بررسی تمایز استخوانی از آزمونهای کلسیم و فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز (ALP) استفاده شد. نتایج حاصل از بررسی آزمون کلسیم افزایش تمایز استخوانی را در دو حالت ایستا و پویا نشان میداد، ولی میزان رسوب کلسیم در طی دوره 21 روزه، در کشت پویا 6/1 برابر مقدار آن در کشت ایستا بود؛ که نشان دهنده تمایز بهتر سلولها درون زیست واکنشگاه است. همچنین، نتایج حاصل از آزمون ALP روند مشابهی را نشان داد. در طی دوره 14 روزه افزایش بیان این آنزیم مشاهده شد که میزان افزایش بیان آنزیم در زیست واکنشگاه 55/1 برابر مقدار آن در حالت ایستا بود؛ این نتیجه تاییدکننده آزمون کلسیم برای تمایز استخوانی است.
کلمات کلیدی: مهندسی بافت استخوان، الکتروریسی، زیست واکنشگاه فلاسک لرزان، سلولهای بنیادی انسانی، پلیکاپرولاکتون، نانو هیدروکسی آپاتیت