%53تخفیف
تعیین طرح واره¬یDNA از نمونه های استخوانی کهنه با استفاده از رو¬ش¬های تکثیر کل ژنوم
تعداد165 صفحه در فایل word
زمینه و هدف: وجود مقادیر اندک DNA شامل قطعات خرد شده و انواع مهار کننده ها از موانع عمدهی تعیین طرح واره ی DNA (DNA Profiling) در نمونه های های حاصل از استخوان های کهنه است. تکثیر تعداد اندک نسخه هایDNA و کاهش مهار کننده ها با استفاده از روش های تکثیر کلی ژنوم (WGA) مانند روش خاص I-PEP PCR (Improved Primer Extension Preamplification) امکان پذیر است.
روش بررسی: با ارزیابی شیوه های موجود PEP و I-PEP بر روی رقت های متفاوت DNA، تلاش در جهت دستیابی به روش بهینه ای که با کمترین مقدار DNAالگو، طرح واره ای قابل اعتماد را ارائه دهد، انجام گرفت. این روش شامل نوعي PCR است که از پرایمرهای 15 نوکلئوتیدی تصادفی پیش از انجام PCR های اختصاصی استفاده می کند. پس از ارزیابی کارایی این روش، از این روش در تکثیر اختصاصی و تعیین طرح وارهی DNA حاصل از 65 نمونه از بقایای استخوان های کهنه استفاده شد.
یافته ها: پس از بهینه سازی روش I-PEP و تکثیر کل ژنوم با روش جدید، که ما آن را PCR KI-PEP نامیدیم، تعیین طرح واره با تنها 5/2 پیکوگرم از DNA اولیه صورت گرفت و هم چنین با استفاده از پرایمر های اختصاصی، قطعه ای به طول 1106 باز به راحتی تکثیر شد. به کار گیری این روش در نمونه های استخوان های کهنه، افزایش تعداد اندک نسخه های DNA و بررسی وجود مهار کننده در نمونه های استخوان را امکان پذیر ساخت ولی در تعیین طرح واره بهبود خاصی مشاهده نشد.
نتیجه گیری: روش KI-PEP نه تنها توانایی تکثیر مقادیر کم DNA را دارد، بلکه با توجه به طول STR های موجود در کیت های مرسوم تعیین هویت، طول مناسب برای تعیین طرح واره را نیز ایجاد می کند. اما در بهبود تعیین طرح واره ی نمونه هایی شامل تخریب و خرد شدگی فراوان مانند نمونه های حاصل از استخوان های کهنه، علی رغم افزایش تعداد اندک نسخه های DNA و کاهش نسبی مهار کننده ها، ناتوان است.
کلید واژه ها: تعیین طرح واره ی DNA، WGA، I-PEP PCR، استخوان های کهنه
دسته: زیست شناسی, علوم تجربی
برچسب: I-PEP PCR, WGA, استخوان های کهنه, کلید واژه ها: تعیین طرح واره ی DNA