بررسی رفتار مکانیکی سازه های چند لوله ای تحت بارگذاری محوری

• مقدمه

      اجسام در حال حرکت دارای «انرژی جنبشی» هستند، در صورتی که برخوردی بین این اجسام به وجود آید انرژی از طریق ایجاد ضربه به سازه­ی این اجسام آسیب وارد می­کند. لذا در صنایعی نظیر خودروسازی، ریلی، هوایی و بسیاری دیگر از صنایع اقداماتی در جهت پایین آوردن خسارات ناشی از برخورد در سازه­ها صورت می­گیرد. در صنعت، ساختارهایی مکانیکی برای پیشگیری از آسیب­های شدید ناشی از برخورد، تحت عنوان «ضربه­گیرهای مکانیکی» استفاده می­شود. این ضربه­گیرها با تبدیل انرژی جنبشی ناشی از برخورد به اشکال گوناگون موجب ایمنی هرچه بیشتر سرنشینان و سازه می­شوند. ضربه­گیرهای مکانیکی به دو دسته­ی برگشت­پذیر و برگشت­ناپذیر تقسیم­می­شوند. در نوع برگشت­پذیر از یک سیستم هیدرولیکی (یا فنری و یا ترکیبی) برای جذب انرژی استفاده می­شود و قابلیت استفاده­ی چند باره را دارند. اما در نوع برگشت­­ناپذیر که تحت عنوان «جاذب­های انرژی جدارنازک» شهرت یافته­اند، با تبدیل انرژی جنبشی به تغییر شکل پلاستیک از وارد آمدن آسیب­های بالا جلوگیری می­شود. جاذب­های انرژی جدارنازک تنها یک بار قابل استفاده­اند و در صنایع ریلی­، خودروسازی و برخی دیگر از صنایع از جمله صنایع هوایی، کاربردهای خاص خود را دارند. عمده مطالبی که پژوهش حاضر به آن­ها می­پردازد پیرامون این نوع ضربه­گیرها، یعنی جاذب­های انرژی جدارنازک می­باشد. جاذب­های انرژی از نظر شیوه­ی جذب انرژی، هندسه و نحوه­ی فروریزش تنوع بالایی دارند و همه­ی این موارد از عوامل تأثیرگذار بر میزان جذب انرژی می­باشد. به منظور تعیین جاذب­هایی با عملکرد بهتر، عواملی وجود دارد که مقایسه­ی این عوامل برای جاذب­های متفاوت، انتخاب جاذب بهینه و مناسب در صنعت مورد نظر را آسان­ می­کند. در ادامه به منظور آشنایی ذهن خواننده با ضربه­گیرهای مکانیکی، پس از ارائه کاربردها، برخی تعاریف در مورد جاذب­های انرژی جدارنازک آورده شده است.