بررسی رابطه بین میزان گرایش شهروندان بالای 18 سال شهر گیلانغرب به دموکراسی با طبقه اجتماعی

 مقدمه

   دموکراسی زاییده اراده خود انسانها است و به رغم تلاشهای بسیار در جهت تأمین آزادی‌ها، برابری‌ها و انواع حقوق انسانها دیری نیست که به منصه ظهور رسیده است. دموکراسي از واقعيات پيش‌ روي جوامع امروزي است که از يک آرمان جذاب به سرنوشت مقدر همه ما انسان­ها مبدل شده و نه فقط در عرصه سياست، که در کل حيات فکري و فرهنگي جوامع اجتناب ناپذير مي­نمايد. در جهاني كه عقلانيت و بوروكراسي از انسان مدرن امروز، انسان تك ساحتي مي‌سازد،  مي‌توان به قول مارکس اليناسيون و از خود بيگانگي انسان را به وضوح ديد و با ماكس وبر به همگرايي پرداخت و مثل او با بدبيني تمام، انسان را در پشت ميله‌هاي «قفس آهنين» ديد كه راه خلاص و گريز از آن وجود ندارد، اما مي‌توان فرياد انتقادگرايان را نيز شنيد كه نه «بايد راهي به خارج از اين جا وجود داشته باشد»، كه در پي آن يورگن هابرماس خبري فراتر از بازگشت به اين«قفس بايگاني» مي­دهد و تأييد مي‌كند راهي براي برون رفت وجود ندارد. «اما دست كم مي‌توانيم از نزديك شدن ديوارها (يا در واقع تكه پاره شدن) جلوگيري كنيم». اما پاسخ قانع كننده­تر از آن وبر است كه مي­گويد: «دموكراسي تنها شيوه­اي است كه به وسيله آن مي­توان قدرت «قفس آهنين» بروكراتيك مدرن را در هم شكست». پاسخ ماركوزه كه مي­گويد: «دموكراسي بهتر از نظام فاشيستي است».  در جهان مدرن انسان با خود بيگانه كه شيء وارگي و طلسم‌انگاري كالا و گسترش فرهنگي مصرفي و هژموني «تفوق فرهنگي» را ديد كه چگونه انسان آزاد به دنيا آمده را از هر سو به زنجير مي‌كشند و او را در انزواي خويش انساني مسخ شده تعريف مي­كنند كه جز «خور و خواب و گشني كردن» شخصيتي ندارد. دموكراسي در سايه برابري، آزادي و عدالت مي­‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد انسان را ارزشمند، داراي شخصيت و مشاركت­جو در حوزه زندگي خود كند. او را شهروندي بداند كه مي‌خواهد انتخاب كند و اجازه بدهد در سرنوشت خود و همنوعان خود دخالت كند. دموكراسي مي‌خواهد انسان را از انزواي از خود بيگانه‌اي بيرون بكشاند. او را به تكاپو و تلاش وا دارد تا بهترين و معقولانه­ترين راه را براي خود انتخاب كند و بدين وسيله توده را از خطر عوام فریبی، عدالت را از خطر عقب­ماندگي و امنيت را از خطر سركوب و تماميت‌گرايي نجات دهد. دموكراسي در واقع وعده عدالت و امنيت دوباره به همه كساني است كه از قدرت محرومند، از امكانات بي‌بهره‌اند و از امنيت ساقط هستند. دموكراسي وعده اميد به انسان نوميد و مضطرب دنياي مدرن براي مشاركت در سرنوشت خويش و تفويض اختيار به اين انسان جهت بهره‌بري از امكانات، فرصتها و مسئوليت‌ها مي‌باشد. دموکراسی به عنوان روش حکومت و البته کم خطا ترین آن و نوعی فلسفه زندگی مبتنی بر مدارا، تساهل، تسامح، گفتگوی سازنده، تحمل نظر مخالف و همزیستی مسالمت آمیز، در جهان امروز ضرورتی اجتناب ناپذیر به شمار می‌رود. امروزه تمامی نظام‌های سیاسی دنیا خود را دموکراتیک می‌نامند، زیرا دموکراسی در حول و حوش زندگی سیاسی نوین، فضای از مشروعیت ایجاد می‌کند. دموكراسي رايج‌ترين نظام سياسي است و اصطلاحي است كه به تمام رژيم‌هاي سياسي دنيا مشروعيت می بخشد تا آنجا كه حکومتها حتي در بيان عقايدشان و انتقاد از مخالفانشان سعي مي‌كنند به گونه‌اي دموكراتيك برخورد كنند. با پذیرش مشروع‌سازی یورگن هابرماس می‌توان گفت دموکراسی  نظامی است فکری که حکومت‌ها برای بحران مشروعیت خود از آن استفاده می‌کنند. تا به نوعی حکومت خود را حکومت مردم و بنا به خواسته مردم بدانند.