بررسی رابطه بین محافظه کاری و تغییر در وجه نقد نگهداری شده با بازده غیرعادی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

این فایل در 41 صفحه فایل word قابل ویرایش می باشد.

.بيان مسأله (تشريح ابعاد , حدود مسأله, معرفي دقيق مسأله , بيان جنبه هاي مجهول و مبهم و متغيرهاي مربوط به پرسشهاي تحقيق، منظور تحقیق)

مديران به عنوان مسئول تهيه صورت‌های مالي با وقوف کامل بر وضعيت مالی شرکت و با برخورداري از سطح آگاهی بيشتر نسبت به  سایراستفاده کنندگان صورت‌های مالی، به طور بالقوه سعي دارند که تصوير واحد تجاری را مطلوب جلوه دهند . براي مثال ممکن است از طريق منظور نمودن هزینه های يک دوره به عنوان دارايي، باعث کاهش هزینه‌ها و گزارش سود بیشتر در صورت‌های مالي شوند . همچنين ممکن است دارایی‌ها و سرمايه واحد تجاري بيشتر از ميزان واقعي گزارش گردد . نتيجه كلي اين عمليات چنين خواهد بود كه تصوير واحد تجاري بهتر از وضعيت واقعي به نظر می‌رسد و انگيزه تزريق سرمايه و منابع مالي از طریق افراد برون سازماني به شرکت افزایش می‌یابد. در چنين شرایطی اصول و رویه‌های حسابداري به پشتوانه مراجع تدوین کننده استانداردهای حسابداری، با هدف متعادل کردن خوش بيني مديران، حمايت از حقوق ذی‌نفعان و ارائه منصفانه صورت‌های مالي، مفهوم محافظه کاری را به کار می‌برند.محافظه کاری به عنوان يکي از اصول محدودکننده حسابداري، سال‌ها است که مورد استفاده حسابداران قرار می‌گیرد و علي رغم انتقادت فراوان بر آن، همواره جایگاه خود را در ميان سایر اصول حسابداری حفظ نموده است . به طوري که‌ می توان دوام و بقای محافظه کاری در مقابل انتقادات  وارده بر آن در طول ساليان طولانی را گواهی بر مبانی بنيادين اين اصل دانست. همچنين می‌توان از محافظه کاري به عنوان مکانيزمي نام برد که اگر به درستي اعمال شود، منجر به حل بسياري از مسايل نمایندگی و عدم تقارن اطلاعاتي خواهد شد که به طور کلي از شکاف روز افزون بين مديران و تأمين کنندگان منابع مالي واحدهاي تجاري ناشي می‌شود . با توجه به اهميت نقش محافظه کاری، نياز به معیارهایی برای سنجش دقيق آن در گزارشگري مالي ضروري به نظر می‌رسد. ازآنجا که سیاست محافظه کاری منجر به کم بها شمرده شدن سیستماتیکی ارزش دارایی های خالص شده ودوام ترازنامه شرکت را تعضیف می کند، درنتیجه سرمایه شرکت را کاهش می دهد، که این امر منجر به محدویت های مالی برای شرکت ها می شود. ازطرفی  هان وکیو(2006) نشان دادند که شرکت های دارای محدویت مالی ، نگهداری موجودی نقد خود را درپاسخ به نوسانات جریان های وجوه نقد افزایش می دهند، زیرا محدودیت های مالی یک نوع تضاد ورقابت بین سرمایه گذاری های جاری وآتی به وجود می آورد.لذا ریسک جریان های وجوه نقد آتی، باعث ایجاد انگیزه جهت اقدام برای پس اندازهای احتیاطی می شود.