بررسی رابطه بین شایستگی عاطفی- اجتماعی اعضای هیأت علمی و کیفیت عملکرد آموزشی آنان توسط دانشجویان دانشگاه شیراز

تعداد 131 صفحه فایل word

چکیده

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین شایستگی عاطفی- اجتماعی اعضای هیأت علمی و کیفیت عملکرد آموزشی آنان توسط دانشجویان بود .روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی ترم آخر بود که با نمونه گیری خوشه ای ساده  تعداد 327 نفر انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل سیاهه  شایستگی عاطفی- اجتماعی(بویاتزیس، 2007)، و  مقیاس کیفیت عملکرد آموزشی (محمدی و زرانی، 1391) بودکه پس از محاسبه روایی و پایایی، توزیع و گرد آوری شد.روشهای آماری تی تک نمونه ای، تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر،ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادله ساختاری داده ها تحلیل شدند نتایج نشان داد: 1)میانگین ابعاد شایستگی عاطفی – اجتماعی اعضای هیأت علمی شامل خود آگاهی، روابط، خود مدیریتی و آگاهی اجتماعی بالاتر از حد قابل قبول می باشد. 2) در بین ابعاد شایستگی عاطفی – اجتماعی اعضای هیأت علمی بالاترین میانگین مربوط به بعد خود مدیریتی و کمترین میانگین مربوط به بعد خود آگاهی می باشد. 3)همه ابعاد کیفیت عملکرد آموزشی اعضای هیأت علمی شامل مدیریت ارائه دروس، تدریس و هدایت ، شایستگی فرهنگی، نظارت و تضمین کیفیت تدریس، تکالیف، مدیریت کلاس و بازخورد بالاتر از حد قابل قبول و پایین تر از حد مطلوب می باشد. و در ضمن ابعاد نقش حرفه ای، ارتباطات در حد مطلوب می باشد.4) در بین ابعاد کیفیت عملکرد آموزشی اعضای هیأت علمی بالاترین میانگین مربوط به نقش حرفه ای و کمترین میانگین مربوط به بعد تکالیف می باشد. 5) رابطه مثبت و معناداری بین تمامی ابعاد شایستگی عاطفی – اجتماعی اعضای هیأت علمی و ابعاد کیفیت عملکرد آموزشی آنان وجود دارد.6) شایستگی عاطفی – اجتماعی اعضای هیأت علمی پیش بینی کننده معنادارکیفیت عملکرد آموزشی آنان توسط دانشجویان می باشد.

کلمات کلیدی: شایستگی عاطفی- اجتماعی، کیفیت عملکرد آموزشی، دانشگاه شیراز