بررسی رابطه بین راهبری دانش و خلق و توسعه ی انواع شبکه های نوآوری: نقش واسطه ای تسهیم دانش در بین اعضای هیأت علمی دانشگاه شیراز

تعداد 149 صفحه فایل word

چکیده

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین راهبری دانش و انواع شبکه های نوآوری با نقش واسطه گری تسهیم دانش در بین اعضای هیأت علمی دانشگاه شیراز بود. جامعه آماری، کلیه اعضای هیأت علمی دانشگاه شیراز بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، 210 نفر نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش سه مقیاس راهبری دانش (محقق ساخته)، تسهیم دانش دیکسون (2001) و شبکه های نوآوری (محقق ساخته) بود. پس از محاسبه روایی و پایایی، مقیاس ها بین افراد نمونه توزیع گردید و داده های گردآوری شده با استفاده از روشهای آماری آزمون تی تک نمونه ای، تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر ، ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری در نرم افزار spss16  و LISREL8.54 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که راهبری دانش پیش بینی کننده ی معنادار انواع شبکه های نوآوری ساختار محور، کاربرد محور و فناوری محور می باشد. همچنین راهبری دانش پیش بینی کننده ی معنادار تسهیم دانش می باشد. تسهیم دانش با کنترل مکانیزم های راهبری دانش پیش بینی کننده معنادار انواع شبکه های نوآوری ساختار محور، کاربرد محور و فناوری محور است. و در نهایت راهبری دانش با واسطه ی تسهیم دانش پیش بینی کننده ی انواع شبکه های نوآوری ساختار محور، کاربرد محور و فناوری محور است. همچنین تفاوت معناداری بین ابعاد راهبری دانش ، بین ابعاد تسهیم دانش و بین انواع شبکه های نوآوری وجود نداشت.

کلمات کلیدی: راهبری دانش، تسهیم دانش، انواع شبکه های نوآوری، اعضای هیأت علمی، دانشگاه شیراز