%58تخفیف
بررسی اثربخشی تئاتردرمانی مبتنی بر دلبستگی بر تغییر سبک دلبستگی، بهبود رفتار مادرگری و مهارت های اجتماعی نوجوانان دلبسته ی ناایمن
تعداد 150 صفحه فایل word
چکیده:
سبک دلبستگی محصول تجربه های کودک از رابطه ی مادر- کودک است. نوع والد گری و رفتارهای مادرگری برحسب شرایط، میتواند زمینه ساز دلبستگی ایمن یا ناایمن باشد. از سویی از برون دادهای سبک دلبستگی مهارت های اجتماعی و رفتارهای بین فردی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تئاتردرمانی مبتنی بر دلبستگی بر تغییر سبک دلبستگی، بهبود رفتار مادرگری و بهبود مهارت های اجتماعی نوجوانان دلبسته ی ناایمن بود. این پژوهش به صورت طرح تک موردی خط پایه – درمان و پیگیری اجرا شد. نمونه ی آماری شامل چهار نوجوان پسر دارای سبک دلبستگی ناایمن و مادرانشان بود. روش نمونه گیری دردسترس بوده و ابزارهای پژوهش شامل آزمون سبک دلبستگی رندلف ( 2000)، آزمون مهارت های اجتماعی ماتسون ( 1983)، مقیاس سنجش رفتار مادرانه ی ماهونی و همکاران ( 2000)، و پرسشنامه ی جمعیت شناختی محقق ساخته می باشد. از آن جایی که طرح تک موردی بود، از تحلیل نموداری و ترسیمی و آماری توصیفی استفاده گردید. نتایج نشان داد که تئاتردرمانی مبتنی بر دلبستگی بر تغییر سبک دلبستگی ایمن به ناایمن اثر معناداری داشته است. از سویی تاثیر درمان بر سبک دلبستگی انکارکننده بیشتر از سبک دلبستگی دل مشغول بوده است. مهارت های اجتماعی نیز در نوجوانان دلبسته ی ناایمن بعد از درمان بهبود یافته است. مهارت های اجتماعی نوجوانان انکارکننده باز هم از نوجوانان دل مشغول با بهبود بیشتری مواجه بوده، رفتار مادرانه نیز بعد از درمان در هر 4 مقیاس خود، بهبود معناداری داشته است.
واژه های کلیدی: تئاتردرمانی مبتنی بر دلبستگی، مهارت های اجتماعی، رفتارهای مادرگری، دلبستگی ناایمن، سبک دلبستگی
اولین نفری باشید که دیدگاهی را ارسال می کنید برای “بررسی اثربخشی تئاتردرمانی مبتنی بر دلبستگی بر تغییر سبک دلبستگی، بهبود رفتار مادرگری و مهارت های اجتماعی نوجوانان دلبسته ی ناایمن” لغو پاسخ
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.