بررسی اثرات سیتوتوکسیک و آپوپتوزی مشتقات جدید کوینازولین و بیان برخی پروتئین‌های درگیر در آپاپتوز

تعداد 352 صفحه در فایل word

بررسی اثرات سیتوتوکسیک و آپوپتوزی مشتقات جدید کوینازولین و بیان برخی پروتئین‌های درگیر در آپاپتوز

سرطان

سرطان یک بیماری چند عاملی  است اما یک ویژگی مشترک در بیشتر تومورها این است که آنها یک یا چند جهش ژنتیکی را در خود پرورش می‌دهند که به آنها اجازه تکثیر خارج از محدودیت‌های رشد طبیعی را می‌دهد. یکی از سئوال‌های رایج که در مورد سرطان باید پرسیده شود این است که سرطان دقیقاً چیست؟ در بیشتر سطوح پایه آن یک بیماری است که تکثیر سلولی آن تحت کنترل رشد نرمال قرار نمی‌گیرد. در نهایت این رشد نامحدود و تقسیم سلول‌ها در سلول‌های سرطانی و تداخل با عملکرد نرمال بدن یا از طریق مکان و منشاء یا از طریق مهاجرت(متاستاز[1]) به مکان دیگر در نهایت منجر به مرگ می‌شود. البته ویژگی‌های نیز وجود دارد که سلول‌های سرطانی ممکن است داشته باشند مانند توانایی آنها برای وادار کردن عروق توموری به منظور دریافت اکسیژن و مواد غذایی(رگ زایی[2]) یا انتقال از مکان اولیه و مهاجرت به بخش دورتری از بدن(متاستاز) و نیز سرکوب مرگ برنامه ریزی شده سلول(آپاپتوز[3]). سرطان از اوایل قرن 21 یک تهدید بزرگ برای سلامتی عمومی مطرح است. درحال حاضر سرطان مسئول 25 درصد از مرگ و میر‌ها در کشورهای پیشرفته و 15 درصد از مرگ و میر‌ها در سراسر جهان می‌باشد(4،3،2،1). طبقه‌بندی سرطان‌ها اغلب از روی جایگاه اولیه وقوع آنهاست. حدود 85% از همه سرطان‌ها کارسینوما و سلول‌های پوشاننده ارگانها و تشکیل دهنده قسمتی از پوست می‌باشند. حدود 2 % سارکوما می‌باشند و از سلول‌های بافت پیوندی، استخوان یا بافت ماهیچه‌ای تشکیل شده‌اند. حدود 5 % لیمفوما هستند که از سلول‌های سفید خون طحال و گره‌های لنفاوی ایجاد می‌شوند و حدود 2 % لوسمی که از سلول‌های سفید سیستم خونی تشکیل شده‌اند(5). هدف نهایی از تحقیقات سرطان، توسعه مؤثر درمان‌های ضد سرطانی می‌باشد. در طول چند دهه گذشته، کشف انکوژنها[4]، سرکوب کننده‌های تومور[5]، فاکتورهای رشد، مسیرهای انتقال سیگنال به طور چشمگیری درک ما از زیست شناسی سلولی سرطان و مکانیزم‌های سلولی آن را افزایش داده است. (7،6) سرطان یک فرایند چند مرحله‌ای وابسته به سن می‌باشد که توسط موتاسیون‌های خاص در ژن‌های کلیدی رخ می‌دهد. وقوع جهش در سه گروه از ژن‌ها می‌تواند در وقوع سرطان موثر واقع شود که شامل ژن‌های پیش سرطان‌زا(پروتوانکوژن‌ها)، ژن‌های سرکوب کننده تومور(TSGs)  و ریز ‌RNAها می‌باشد. پروتوانکوژن‌ها در فرم جهش یافته به انکوژن‌های سرطانی تبدیل می‌شوند که منجر به تحریک بیش از حد رشد سلولی می‌شوند. ژنهای سرکوب‌گر تومور عموماً به عنوان کنترل کننده‌های پیشرفت چرخه سلولی عمل می‌کنند و پروتئین‌هایی را که چرخه سلولی را محدود می‌کنند را تعیین می‌کنند. ریز ‌RNAها بخش عمده‌ای از شبکه تنظیم بیان ژن را تشکیل می‌دهند و با توجه به نقش متفاوتی که در تنظیم رشد و چرخه سلولی ایفا می‌کنند می‌توانند نقش مهمی در بروز سرطان داشت باشند(8،5). علیرغم پیشرفت‌های دانشمندان در شناسایی علل سرطان هنوز یک درمان قطعی برای این نوع بیماران وجود ندارد. بدین منظور تلاشهای فراوانی برای شناسایی مواد جدید با خاصیت قوی ضد سرطانی در حال انجام است.

1- Metastase

2- Angiogenesis

3- Apoptosis

4- Oncogenes

5- Tumor supressor genes

بررسی اثرات سیتوتوکسیک و آپوپتوزی مشتقات جدید کوینازولین و بیان برخی پروتئین‌های درگیر در آپاپتوز