%38تخفیف

دانلود: ارزيابي همديد پيش‌نشانگر‌هاي اتمسفري براي پيش‌بيني رخداد‌هاي بزرگ زمين‌لرزه در خاورميانه

Name: دانلود: ارزيابي همديد پيشنشانگرهاي اتمسفري براي پيشبيني رخدادهاي بزرگ زمينلرزه در خاورميانه
SKU: 25757
Price: 230000 IRR
Availability: InStock

تعداد 252صفحه در فایل word

دكتري در اقليم‌شناسي و برنامه‌ريزي محيطي

ارزيابي همديد پيش‌نشانگر‌هاي اتمسفري براي پيش‌بيني رخداد‌هاي بزرگ زمين‌لرزه در خاورميانه

چكيده

هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي ارتباط احتمالي بين دانش اقليم‌شناسي و علم تکتونيک در بستر مطالعات جغرافيايي بود. از اين رو به شيوه‌اي نوين و يکپارچه، موضوع پيش‌نشانگر‌هاي اتمسفري پيش از رخداد زمين‌لرزه‌هاي بزرگ مورد بحث و بررسي قرار گرفت. در همين ارتباط در گام اول، تحليل همديد پيش‌نشانگر‌هاي اتمسفري کوتاه‌مدت قبل از زلزله بزرگ 8/7 درجه ريشتري شمال سراوان در 16 آوريل 2013 (27 فروردين 1392) به انجام رسيد. نتايج نشان داد که تصاعد ناگهاني و ناهنجار برخي از گاز‌هاي گلخانه‌اي همچون اُزون تروپوسفري و دي‌اکسيدنيتروژن در روزهاي 8 و 9 آوريل 2013 درست يک هفته قبل از وقوع زلزله شمال سراوان بر روي کانون سطحي زلزله رخ داده است که در طی آن پديده محلي گلخانه‌اي ابرهاي خطي ناهنجار، افزايش غيرمعمول براي شار گرماي نهان سطحي، رطوبت ويژه، بارش و سرعت وزش باد و همچنين ناپايداري و تلاطم هوا، تقويت هسته فروبار و تشديد چرخندگي به وجود آمده است. سپس با استناد به ادبيات جهاني موجود مشخص شد که دست‌کم، تغييرات ناهنجار دو پارامتر بارش تجمعي و شار گرماي نهان سطحي قبل از زلزله‌هاي بزرگ از عموميت و وضوح بيشتري برخوردارند. لذا در گام دوم، شرايط اتمسفري پيش از 39 زلزله بزرگ بالاي 6 درجه ريشتر خاورميانه در طي بازه زماني 2013–2002 بررسي شد و نشان داد که دو پارامتر بارش تجمعي و متوسط شار گرماي نهان دست‌کم در 29 مورد از زلزله‌ها (حدود 75 درصد) در باره زماني 3 تا 23 روز قبل از لرزه اصلي، دچار افزايش ناگهاني شده‌اند. سپس بين تقدم زماني زلزله‌ها (فاصله زماني بين وقوع پيش‌نشانگر اتمسفري تا زلزله اصلي) با بزرگاي زلزله و عمق کانوني آنها به ترتيب ضرايب همبستگي نسبتاً قوي معادل 696/0 و 825/0 براي مناطق لرزه‌خيز خاورميانه برآورد گرديد. به منظور ارائه تفسيرهاي اقليم‌شناختي براي يافته‌هاي آماري، پژوهش حاضر به سمت پيشنهاد يک فرضيه مهم اقليمي در بحث پيش‌بيني زلزله هدايت شد و آن بررسي نقش وقوع بلاکينگ‌هاي اتمسفري در رخداد انبوهه زلزله‌هاي برانگيخته شده بود. در اين راستا نتايج گام سوم پژوهش نشان داد که هسته کم‌فشار يک بلاکينگ از نوع شار شکافته دو قطبي همراه با يک ناهنجاري ارتفاعي چشمگير فروبار (76– متر) در طي روزهاي 5 تا 9 آوريل 2013 بر روي جنوب ايران در قالب 3 بازه زماني به ترتيب بر روي 3 کانون سطحي از زلزله‌هاي انبوهه 4/6 درجه ريشتري بوشهر، 1/6 درجه ريشتري انگهران و 8/7 درجه ريشتري سراوان مستقر شده و آنها را تحريک کرده است و به طور همزمان ناهنجاري ارتفاع ژئوپتانسيل و ناهنجاري‌هاي اتمسفري دماي هوا، سرعت صعودي ستون هوا، نرخ بارش و شار گرماي نهان سطحي را رقم زده است. در پايان اين پژوهش يک مدل مفهومي اقليمي جديد تعريف شد که توضيح دهنده زنجيره‌اي از رخدادهاي ناهنجار بارش‌هاي وابسته به بلاکينگ، تنش‌هاي لرزه‌اي تحريک شده از بارش، چرخندزايي، توفان‌هاي تندري و لرزه‌خيزي القايي پس‌آيند ناشي از تنش‌ها در بازه زماني 3 تا 33 روز پيش از تکانش اصلي زلزله‌ها در خاورميانه بود. آزمون اعتبارسنجي اين مدل مفهومي نيز با تأييد همبستگي تأخيري کوتاه‌مدت بين رخدادهاي بلاکينگ و وقوع 19 زلزله بزرگ بعد از آنها در طي 2013–2000، صحت و اعتبار اين مدل را تأييد کرد.

كلمات كليدي: پيش‌نشانگرهاي زمين‌لرزه، ناهنجاري‌هاي آب‌و‌هوايي، ارزيابي همديد، بلاکينگ اتمسفري، خاورميانه

دسته: جغرافیا, علوم انسانی برچسب: ارزيابي همديد, بلاکينگ اتمسفري, خاورميانه, كلمات كليدي: پيش‌نشانگرهاي زمين‌لرزه, ناهنجاري‌هاي آب‌و‌هوايي

توضیحات
نظرات (0)

فهرست مطالب

عنوان مطلب صفحه

فصل اول: کليات پژوهش… 1

1–1– مقدمه. 2

1–2– تعريف مسأله و سؤال‌هاي اصلي پژوهش… 3

1–3– سابقه و ضرورت انجام پژوهش… 5

1–4– فرضيه‌هاي پژوهش… 8

1–5– هدف‌هاي پژوهش… 9

1–6– تعيين قلمرو مطالعاتي پژوهش… 9

1–7– نوآوري پژوهش… 10

1–8– روش و ابزار گردآوري اطلاعات.. 11

1–9– جامعه آماري و روش نمونه گيري.. 12

1–10– روش تجزيه و تحليل اطلاعات.. 13

1–11– ساختار طرح و فرآيند پژوهش… 15

فصل دوم: ادبيات و پيشينه نظري پژوهش… 17

2–1– مقدمه. 18

2–2– زلزله و متغيرهاي آن. 18

2–2–1– تعريف و دسته‌بندي زلزله‌ها 18

2–2–2– متغيرهاي مکاني و امواج زلزله. 19

2–3– ادبيات پيش‌بيني اقليمي زلزله در جهان. 24

2–4– ارتباط پارامترهاي اقليمي با وقوع زلزله. 26

2–4–1– پديده گلخانه‌اي.. 26

2–4–2– ناهنجاري‌هاي دمايي.. 27

2–4–3– يونيزه شدن و آبگيري مولکول‌هاي هوا 27

2–4–4– بازتابش امواج بلند خروجي زمين.. 28

2–4–5– تشکيل ناهنجار ابرها 28

2–4–6– تلاطم هوا، بارش‌هاي ناهنجار و توفان‌هاي تندري.. 29

2–5– ارتباط بلاکينگ اتمسفري با ناهنجاري‌هاي اقليمي.. 30

2–5–1– تعريف بلاکينگ، امواج رزباي و شاخص مداري.. 30

2–5–2– چرخندزايي و بلاکينگ… 31

2–5–3– ناهنجاري‌هاي بلاکينگ… 33

عنوان مطلب صفحه

فصل سوم: روش‌شناسي پژوهش… 35

3–1– مقدمه. 36

3–2– شناخت قلمرو مطالعاتي خاورميانه. 36

3–2–1– موقعيت جغرافيايي.. 36

3–2–2– بررسي‌هاي اقليمي.. 38

3–2–3– بررسي‌هاي لرزه‌زمين‌شناسي.. 47

3–3– جمع‌آوري داده‌هاي لرزه‌خيزي.. 54

3–3–1– فراهم‌سازي پايگاه داده زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر. 54

3–3–2– فراهم‌سازي داده‌هاي زلزله مبناي مطالعاتي بالاي 6 درجه ريشتر. 59

3–4– جمع‌آوري داده‌هاي اقليمي و اتمسفري.. 64

3–4–1– فراهم‌سازي داده‌هاي سري زماني و مکاني روزانه اقليمي.. 64

3–4–2– فراهم‌سازي پايگاه داده‌هاي بلاکينگ اتمسفري.. 64

3–5– روش تجزيه و تحليل داده‌ها 72

فصل چهارم: بحث و يافته‌هاي پژوهش… 75

4–1– مقدمه. 76

4–2– سطح يک: آزمايش و بررسي وجود ارتباط بين اقليم و زلزله‌هاي بزرگ.. 78

4–2–1– ارزيابي تغييرات پارامترهاي اتمسفري پيش از زلزله بزرگ 8/7 ريشتري سراوان، 2013. 78

4–2–1–1– بررسي محدوده جغرافيايي زلزله سراوان. 78

4–2–1–2– شواهد بروز اثر پديده گلخانه‌اي در زلزله سراوان. 83

4–2–1–3– تعيين ناهنجاري‌هاي اتمسفري در زلزله سراوان. 84

4–2–1–4– چرخش آشفته و اغتشاش هوا در زلزله سراوان. 90

4–2–2– نتيجه‌گيري سطح اول. 91

4–3– سطح دو: اکتشاف و استقراي رابطه پارامترهاي اقليمي و زلزله‌هاي خاورميانه. 106

4–3–1– ارزيابي نقش تنش‌هاي لرزه‌خيزي در ناهنجاري‌هاي اتمسفري.. 106

4–3–1–1– بررسي مناطق لرزه‌خيزي خاورميانه. 106

4–3–1–2– بررسي و تحليل برانگيختگي پارامترهاي اتمسفري نرخ بارش و شار گرماي نهان. 109

4–3–1–3– همبستگي بين زلزله‌ها و پيش‌نشانگرهاي اتمسفري در مناطق لرزه‌خيزي خاورميانه. 151

4–3–2– نتيجه‌گيري سطح دوم. 154

4–4– سطح سه: استنتاج قياسي براي يک مدل مفهومي اقليمي در پيش‌بيني زلزله. 157

4–4–1– تئوري‌هاي بنيادي در پيوندهاي اتمسفري– ليتوسفري.. 157

4–4–1–1– لرزه‌خيزي برانگيخته شده از بارش… 157

4–4–1–2– لرزه‌خيزي برانگيخته شده از چرخند‌زايي و توفان‌هاي تندري.. 158

4–4–2– ارزيابي نقش بلاکينگ اتمسفري در تنش‌هاي ليتوسفري و ناهنجاري‌هاي اتمسفري.. 159

عنوان مطلب صفحه

4–4–2–1– محدوده مطالعاتي زلزله‌هاي انبوهه جنوب ايران در آوريل و مه 2013. 159

4–4–2–2– تحليل همديد شرايط اتمسفري منطقه خاورميانه قبل از زلزله‌هاي انبوهه 2013. 164

4–4–2–3– يک مدل مفهومي اقليمي جديد در زمينه پيش‌بيني کوتاه‌مدت زلزله. 182

4–4–3– نتيجه‌گيري سطح سوم. 184

4–5– آزمون آماري براي اعتبارسنجي مدل مفهومي اقليمي.. 189

4–5–1– جمع‌آوري داده‌هاي مکاني براي آزمون اعتبارسنجي.. 189

4–5–2– تحليل روابط بين زلزله‌ها و بلاکينگ‌هاي اتمسفري 2013–2000. 191

4–5–3– پيشنهاد يک شاخص جديد لرزه–‌اقليمي در آزمون روابط بلاکينگ با زمين‌لرزه خاورميانه. 195

4–5–4– ارزيابي نقش بلاکينگ بر زلزله‌هاي بزرگ با شاخص لرزه–‌اقليمي بالاي 6. 203

فصل پنجم: نتيجه‌گيري.. 214

5–1– مقدمه. 215

5–2– تفسير مکانيسم فيزيکي پيوند اتمسفري و ليتوسفري در مدل مفهومي اقليمي.. 215

5–3– جمع‌بندي يافته‌ها 217

5–4– آزمون فرضيات و پاسخ به سؤال پژوهش… 219

5–5– پيشنهاد زمينه‌هاي تحقيقاتي جديدتر. 220

مراجع.. 222

پيوست‌ها 234

پيوست شماره 1: مقاله اول مستخرج از پايان‌نامه. 235

پيوست شماره 2: مقاله دوم مستخرج از پايان‌نامه. 237

پيوست شماره 3: مقاله سوم مستخرج از پايان‌نامه. 239

فهرست جدول‌ها

عنوان جدول صفحه

جدول (3–1): زلزله‌هاي بزرگ بالاي 6 درجه ريشتر مورد مطالعه در خاورميانه در بازه زماني 2013–2002. 63

جدول (3–2): فراواني رخداد بلاکينگ‌ها در بازه زماني 2013–2000. 69

جدول (4–1): تغييرات پارامترهاي بارش، شار گرماي نهان و زماني وقوع آنها قبل از زلزله‌هاي بزرگ خاورميانه. 150

جدول (4–2): متوسط پارامترهاي اتمسفري و متغيرهاي لرزه‌خيزي قبل از زلزله‌هاي بزرگ.. 154

جدول (4–3): همبستگي بين پارامترهاي اتمسفري و متغيرهاي لرزه‌خيزي قبل از زلزله‌هاي بزرگ.. 154

جدول (4–4): زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر خاورميانه در ماه‌هاي آوريل و مه به تفکيک طول جغرافيايي. 163

جدول (4–5): ليست بلاکينگ‌هاي نيمکره شمالي در ماه‌هاي آوريل و مه به تفکيک طول جغرافيايي. 166

جدول (4–6): منطقه‌بندي خاورميانه بر اساس اقليم بارشي. 191

جدول (4–7): وضعيت لرزه‌خيزي پيش و پس از اپيزودهاي بلاکينگ و شاخص‌هاي لرزه–‌اقليمي. 197

جدول (4–8): وضعيت لرزه‌خيزي براي اپيزودهاي بلاکينگ با شاخص‌هاي لرزه–‌اقليمي بالاي 6. 201

جدول (4–9): همبستگي بين مقادير شاخص لرزه–‌اقليمي با متغيرهاي لرزه‌خيزي.. 201

جدول (4–10): اپيزودهاي بلاکينگ برانگيزاننده زلزله‌هاي بزرگ بالاي 6 درجه ريشتر خاورميانه. 205

فهرست شکل‌ها

عنوان شکل صفحه

شکل (1–1): چارچوب روش‌شناسي تحقيق. 16

شکل (2–1): نقشه صفحات زمين‌ساخت در مقياس جهاني. 20

شکل (2–2): نقشه ريسک خطر زلزله در مقياس جهاني. 21

شکل (3–1): موقعيت جغرافيايي محدوده مطالعاتي خاورميانه و مرزهاي تکتونيکي آن. 37

شکل (3–2): متوسط دماي ميانگين سالانه محدوده مطالعاتي خاورميانه در دوره 2000–1950. 41

شکل (3–3): متوسط مجموع بارش سالانه محدوده مطالعاتي خاورميانه در دوره 2000–1950. 42

شکل (3–4): متوسط غلظت گاز اُزون تروپوسفري و دي‌اکسيدنيتروژن در دوره 2013–2005. 44

شکل (3–5): متوسط سرعت باد سطحي و رطوبت ويژه سطحي در دوره 2014–2002. 45

شکل (3–6): متوسط شار گرماي نهان سطحي و بازتابش موج بلند سطحي در دوره 2014–2002. 46

شکل (3–7): پهنه‌بندي خطر زلزله در منطقه خاورميانه. 48

شکل (3–8): لرزه‌خيزي تکتونيکي در منطقه خاورميانه. 49

شکل (3–9): گسل‌هاي لرزه‌خيزي منطقه خاورميانه. 51

شکل (3–10): الگوي لرزه‌زايي زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر (زرد) و 6 درجه ريشتر (قرمز) در منطقه خاورميانه 52

شکل (3–11): 19 مناطق لرزه‌زمين‌ساخت در منطقه خاورميانه. 53

شکل (3–12): درصد توزيع فراواني بزرگاي زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر در خاورميانه. 56

شکل (3–13): درصد توزيع فراواني عمق زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر در خاورميانه. 56

شکل (3–14): درصد توزيع فراواني سالانه زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر در خاورميانه. 57

شکل (3–15): درصد توزيع فراواني ماهانه زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر در خاورميانه. 57

شکل (3–16): درصد توزيع فراواني زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر در عرض‌هاي جغرافيايي خاورميانه. 58

شکل (3–17): درصد توزيع فراواني زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر در طول‌هاي جغرافيايي خاورميانه. 58

شکل (3–18): درصد توزيع فراواني سالانه زلزله‌هاي بالاي 6 درجه ريشتر در خاورميانه. 61

شکل (3–19): درصد توزيع فراواني ماهانه زلزله‌هاي بالاي 6 درجه ريشتر در خاورميانه. 61

شکل (3–20): درصد توزيع فراواني زلزله‌هاي بالاي 6 درجه ريشتر در عرض‌هاي جغرافيايي خاورميانه. 62

شکل (3–21): درصد توزيع فراواني زلزله‌هاي بالاي 6 درجه ريشتر در طول‌هاي جغرافيايي خاورميانه. 62

شکل (3–22): رخدادهاي فصلي بلاکينگ در نيمکره شمالي به صورت فراواني‌هاي نرمال شده 66

شکل (3–23): درصد توزيع فراواني سالانه بلاکينگ‌ها در محدوده مطالعاتي. 67

شکل (3–24): درصد توزيع فراواني ماهانه بلاکينگ‌ها در محدوده مطالعاتي. 67

شکل (3–25): درصد توزيع فراواني دوام روزانه بلاکينگ‌ها در محدوده مطالعاتي. 68

شکل (3–26): درصد توزيع فراواني بلاکينگ‌ها در طول‌هاي جغرافيايي محدوده مطالعاتي. 68

شکل (4–1): خلاصه گزارشي از ميزان ريسک و قدرت تخريب زلزله سراوان. 79

شکل (4–2): موقعيت جغرافيايي کانون گسيختگي سطحي زلزله سراوان در خاورميانه. 80

شکل (4–3): a. سابقه تاريخي زلزله‌هاي بزرگ محدوده کانون سطحي زلزله سراوان، b. موقعيت گسل‌ها و عوارض مهم تکتونيکي محدوده کانون سطحي زلزله سراوان. 82

عنوان شکل صفحه

شکل (4–4): سري زماني تصاعد اُزون تروپوسفري و تصاعد دي‌اکسيدنيتروژن در کانون سطحي زلزله سراوان از 15 مارس تا 15 آوريل 2013 85

شکل (4–5): a. پوشش ابري و b. درجه ابري منطقه خاورميانه در روز 9 آوريل 2013. 86

شکل (4–6): a. تصوير ماهواره‌اي باند مرئي و b. باند حرارتي فروسرخ منطقه در روز 8 آوريل 2013. 88

شکل (4–7): سري زماني فشار هواي سطحي و دماي هواي نزديک به سطح در منطقه کانون سطحي زلزله. 93

شکل (4–8): سري زماني سرعت باد سطحي و تخليه رطوبت ويژه در منطقه کانون سطحي زلزله. 94

شکل (4–9): سري زماني تخليه شار گرماي نهان سطحي و نرخ بارش در منطقه کانون سطحي زلزله. 95

شکل (4–10): سري زماني تبخير و تعرق و بازتابش موج بلند سطحي زمين در منطقه کانون سطحي زلزله. 96

شکل (4–11): a. رطوبت ويژه و b. سرعت باد نزديک به سطح منطقه خاورميانه در روز 8 آوريل 2013. 97

شکل (4–12): a. پوشش ابري و b. نرخ بارش منطقه خاورميانه در روز 8 آوريل 2013. 98

شکل (4–13): a. ناهنجاري فشار هواي سطحي و b. ارتفاع ژئوپتانسيل در سطح 500 هکتوپاسکال. 99

شکل (4–14): متوسط ارتفاع ژئوپتانسيل در سطح a. 1000 هکتوپاسکال و b. 850 هکتوپاسکال. 100

شکل (4–15): متوسط ارتفاع ژئوپتانسيل در سطح a. 500 هکتوپاسکال و b. 300 هکتوپاسکال. 101

شکل (4–16): سري تصاوير ماهواره‌اي متئوست در باند حرارتي فرورسرخ براي 7 آوريل 2013. 102

شکل (4–17): سري تصاوير ماهواره‌اي متئوست در باند حرارتي فرورسرخ براي 8 آوريل 2013. 103

شکل (4–18): سري تصاوير ماهواره‌اي متئوست در باند حرارتي فرورسرخ براي 9 آوريل 2013. 104

شکل (4–19): تغييرات بررسي شده براي پديده‌هاي اتمسفري قبل از رخداد زمين‌لرزه‌هاي بزرگ.. 105

شکل (4–20): موقعيت جغرافيايي زلزله‌هاي بزرگ بالاي 6 درجه ريشتري 2012–2002 در خاورميانه. 108

شکل (4–21): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 2/6 درجه ريشتري 2002 افغانستان. 110

شکل (4–22): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 5/6 درجه ريشتري 2002 ترکيه. 111

شکل (4–23): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 4/7 درجه ريشتري 2002 افغانستان. 112

شکل (4–24): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 1/6 درجه ريشتري 2002 افغانستان. 113

شکل (4–25): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 5/6 درجه ريشتري 2002 ايران. 114

شکل (4–26): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 3/6 درجه ريشتري 2002 پاکستان. 115

شکل (4–27): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 1/6 درجه ريشتري 2003 ترکيه. 116

شکل (4–28): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 4/6 درجه ريشتري 2003 ترکيه. 117

شکل (4–29): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 6/6 درجه ريشتري 2003 ايران. 118

شکل (4–30): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 6/6 درجه ريشتري 2004 افغانستان. 119

شکل (4–31): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 3/6 درجه ريشتري 2004 ايران. 120

شکل (4–32): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 0/6 درجه ريشتري 2004 افغانستان. 121

شکل (4–33): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 4/6 درجه ريشتري 2005 ايران. 122

شکل (4–34): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 0/6 درجه ريشتري 2005 ايران. 123

شکل (4–35): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 6/7 درجه ريشتري 2005 پاکستان. 124

شکل (4–36): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 5/6 درجه ريشتري 2005 افغانستان. 125

شکل (4–37): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 0/6 درجه ريشتري 2006 ايران. 126

شکل (4–38): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 1/6 درجه ريشتري 2006 افغانستان. 127

شکل (4–39): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 0/6 درجه ريشتري 2007 قرقيزستان. 128

شکل (4–40): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 2/6 درجه ريشتري 2007 افغانستان. 129

عنوان شکل صفحه

شکل (4–41): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 1/6 درجه ريشتري 2008 ايران. 130

شکل (4–42): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 0/6 درجه ريشتري 2008 افغانستان. 131

شکل (4–43): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 7/6 درجه ريشتري 2008 قرقيزستان. 132

شکل (4–44): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 4/6 درجه ريشتري 2008 پاکستان. 133

شکل (4–45): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 6/6 درجه ريشتري 2009 افغانستان. 134

شکل (4–46): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 2/6 درجه ريشتري 2009 افغانستان. 135

شکل (4–47): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 1/6 درجه ريشتري 2010 ترکيه. 136

شکل (4–48): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 3/6 درجه ريشتري 2010 افغانستان. 137

شکل (4–49): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 7/6 درجه ريشتري 2010 ايران. 138

شکل (4–50): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 2/7 درجه ريشتري 2011 پاکستان. 139

شکل (4–51): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 0/6 درجه ريشتري 2011 تاجيکستان. 140

شکل (4–52): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 2/6 درجه ريشتري 2011 ايران. 141

شکل (4–53): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 1/6 درجه ريشتري 2011 قرقيزستان. 142

شکل (4–54): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 1/7 درجه ريشتري 2011 ترکيه. 143

شکل (4–55): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 0/6 درجه ريشتري 2012 ترکيه. 144

شکل (4–56): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 4/6 درجه ريشتري 2012 ايران. 145

شکل (4–57): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 4/6 درجه ريشتري 2013 ايران. 146

شکل (4–58): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 8/7 درجه ريشتري 2013 ايران. 147

شکل (4–59): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي زلزله 1/6 درجه ريشتري 2013 ايران. 148

شکل (4–60): زنجيره فعل و انفعالات ناشي از تنش‌هاي ليتوسفري و پديده‌هاي ناهنجار اتمسفري قبل از رخداد زلزله‌هاي بزرگ خاورميانه 156

شکل (4–61): زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر خاورميانه به همراه سه خوشه از زلزله‌هاي انبوهه جنوب ايران در ماه‌هاي آوريل و مه 2013 160

شکل (4–62): سه خوشه از زمين‌لرزه‌هاي انبوهه جنوب ايران (1) بوشهر، (2) سراوان و (3) انگهران به همراه زلزله‌هاي بزرگ بالاي 6 درجه ريشتر (ستاره) در ماه‌هاي آوريل و مه 2013. 161

شکل (4–63): ناهنجاري ارتفاع ژئوپتانسيل در ترازهاي a. 500 هکتوپاسکال و b. 300 هکتوپاسکال براي ميانگين روزهاي ماه آوريل 2013 165

شکل (4–64): ميانگين ارتفاع ژئوپتانسيل ترازهاي 500 و 300 هکتوپاسکال براي 5 تا 9 آوريل 2013. 168

شکل (4–65): ناهنجاري ارتفاع ژئوپتانسيل ترازهاي 500 و 300 هکتوپاسکال براي 5 تا 9 آوريل 2013. 169

شکل (4–66): متوسط و ناهنجاري ارتفاع ژئوپتانسيل در سطح 500 هکتوپاسکال براي روزهاي 6 و 7 آوريل. 170

شکل (4–67): ناهنجاري دماي هوا و شاخص امگا در سطح 500 هکتوپاسکال براي روزهاي 6 و 7 آوريل. 171

شکل (4–68): ميزان متوسط نرخ بارش و شار گرماي نهان سطحي براي روزهاي 6 و 7 آوريل. 172

شکل (4–69): متوسط و ناهنجاري ارتفاع ژئوپتانسيل در سطح 500 هکتوپاسکال براي روزهاي 7 و 8 آوريل. 173

شکل (4–70): ناهنجاري دماي هوا و شاخص امگا در سطح 500 هکتوپاسکال براي روزهاي 7 و 8 آوريل. 174

شکل (4–71): ميزان متوسط نرخ بارش و شار گرماي نهان سطحي براي روزهاي 7 و 8 آوريل. 175

شکل (4–72): متوسط و ناهنجاري ارتفاع ژئوپتانسيل در سطح 500 هکتوپاسکال براي روزهاي 8 و 9 آوريل. 176

شکل (4–73): ناهنجاري دماي هوا و شاخص امگا در سطح 500 هکتوپاسکال براي روزهاي 8 و 9 آوريل. 177

شکل (4–74): ميزان متوسط نرخ بارش و شار گرماي نهان سطحي براي روزهاي 8 و 9 آوريل. 178

عنوان شکل صفحه

شکل (4–75): سري زماني نرخ بارش براي ماه‌هاي آوريل و مه 2013 به همراه فراواني روزانه زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر در محل کانون‌هاي سطحي سه زلزله بزرگ a. بوشهر، b. سراوان و c. انگهران. 180

شکل (4–76): سري زماني شار گرماي نهان سطحي براي ماه‌هاي آوريل و مه 2013 به همراه فراواني روزانه زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر در محل کانون‌هاي سطحي سه زلزله بزرگ بزرگ a. بوشهر، b. سراوان و c. انگهران. 181

شکل (4–77): زنجيره فعل و انفعالات ناشي از بلاکينگ اتمسفري و تنش‌هاي ليتوسفري قبل از رخداد زلزله‌هاي بزرگ خاورميانه 187

شکل (4–78): مدل مفهومي اقليمي همپيوندي اتمسفري– ليتوسفري– اتمسفري براي پيش‌بيني زلزله. 188

شکل (4–79): منطقه‌بندي خاورميانه بر مبناي موقعيت زلزله‌هاي بالاي 3 درجه ريشتر بر روي پهنه‌هاي همبارش 190

شکل (4–80): رابطه استاندارد شده فراواني بلاکينگ با فراواني زلزله‌ها در مقياس سالانه. 193

شکل (4–81): همبستگي تأخيري بين فراواني بلاکينگ با فراواني زلزله‌ها در مقياس سالانه. 193

شکل (4–82): رابطه استاندارد شده فراواني بلاکينگ با فراواني زلزله‌ها در مقياس ماهانه. 194

شکل (4–83): همبستگي تأخيري بين فراواني بلاکينگ با فراواني زلزله‌ها در مقياس ماهانه. 194

شکل (4–84): رابطه بلاکينگ با افزايش فراواني زلزله‌ها در 10 روز پس از اپيزود انتخاب شده 202

شکل (4–85): رابطه بلاکينگ با افزايش بيشينه بزرگاي زلزله‌ها در 10 روز پس از اپيزود انتخاب شده 202

شکل (4–86): ناهنجاري ارتفاع ژئوپتانسيل ترازهاي 500 و 300 هکتوپاسکال براي 10–9 نوامبر 2000. 206

شکل (4–87): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي براي زلزله 6.8 درجه ريشتري 2000 آذربايجان. 207

شکل (4–88): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي براي زلزله 7.0 درجه ريشتري 2000 ترکمنستان 208

شکل (4–89): ناهنجاري ارتفاع ژئوپتانسيل ترازهاي 500 و 300 هکتوپاسکال براي 11–10 نوامبر 2000. 209

شکل (4–90): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي براي زلزله 6.3 درجه ريشتري 2004 ايران. 210

شکل (4–91): سري زماني نرخ بارش و شارگرماي نهان سطحي براي زلزله 7.1 درجه ريشتري 2011 ترکيه. 211

شکل (4–92): ناهنجاري ارتفاع ژئوپتانسيل ترازهاي 500 و 300 هکتوپاسکال براي 17–16 مه 2004. 212

شکل (4–93): ناهنجاري ارتفاع ژئوپتانسيل ترازهاي 500 و 300 هکتوپاسکال براي 19–20 اکتبر 2011. 213

نقد و بررسی‌ها

هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “دانلود: ارزيابي همديد پيش‌نشانگر‌هاي اتمسفري براي پيش‌بيني رخداد‌هاي بزرگ زمين‌لرزه در خاورميانه”