مقدمه
شرایط محیطی و اجتماعی، ترکیبی به هم پیوسته از عناصر طبیعی و انسانی می باشد که در پیدایش پدیده های اجتماعی و ساختارهای فضایی نقش مهمی ایفا می کند. عوامل طبیعی محیط اگر چه در شکل گیری مظروف خود و تعیین ماهیت آن نقش تعیین کنندةِ مستقل و مطلق ندارد و همواره تابعی از موقعیّت اجتماعی و اقتصادی جامعه محسوب می شود، ولی به طور بالقوه دارای توان ها و ظرفیت هایی است که می تواند برای ساختارهای فضایی توأم با پیامدهای مثبت یا منفی باشد. شهر نیز به عنوان محصول کالبدی- فضایی ویژگی های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ساکنان آن، در بستر جغرافیایی محیط مکان یابی می شود؛ انسان در شهر برای ایفای «نقش های سیاسی» خود و تجسم و تبلور فضایی آرمان ها و نیازهای خویش، به فضا و مکان نیازمند است و برای این منظور به دخل و تصرف در آن می پردازد. لذا محیط طبیعی به عنوان میدان عمل و بستر پویش شهری با بار مثبت و منفی، در ارتباط متقابل با شهر قرار می گیرد. اگر چه رابطه و کنش متقابل میان انسان و طبیعت در طول تاریخ به ستیز و سلطة انسان بر طبیعت انجامیده و به نفع انسان رقم خورده است، لیکن شرایط جغرافیایی کماکان می تواند در زمان ها و مکان های مختلف، ظرفیت های متفاوتی را عرضه کند؛ زمانی تسریع کنندة تکامل اجتماعی و زمانی بازدارنده یا تعدیل کنندة آن است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.