دانلود محصول: پراکندگی جغرافیایی تشیع در ایران از آغاز تا پایان قرن سوم هجری

تعداد 98 صفحه فایل word قابل ویرایش

Site: www.filenaab.ir

دانشكده ادبیات و علوم انسانی

كارشناسی ارشد در رشته­ی تاریخ (تشیع)

پراکندگی جغرافیایی تشیع در ایران از آغاز تا پایان قرن سوم هجری

چکیده

بنا به وجود دلایل و شواهد مُستَند تشیع در دوران رسالت رسول خدا (ص) شکل گرفته است، که هر چند با حادثه سقیفه در روند رشد آن وقفه بعمل آمد؛ با مساعی حضرت علی (ع) و یارانش بعد از سال 35 هجری در عراق عرب گسترش پیدا کرد و بعد دامنه آن به ایران کشیده شد. سئوال اصلی این پژوهش بررسی و تحلیل پراکندگی جغرافیایی تشیع در ایران در سه قرن نخست هجری می­باشد، که با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع اصلی استخراج، مطالعه، بررسی و تحلیل گردیده، که نتیجه گویای آن است که تشیع بعد از سال 35 هجری و استقرار خلافت امام علی (ع) در شهر کوفه تحت تأثیر عوامل مختلف در عراق عرب گسترش پیدا کرده است و بعد به صورت تدریجی دامنه آن به ایران کشیده شد؛ که این امر در قرن نخست هجری در در بین موالی با محوریت مدائن انجام گرفت و در همین قرن و به خصوص در قیام مختار ثقفی موالی به نیروی تأثیر گذار در جامعه اسلامی مطرح شدند و برای همین روند گسترش تشیع در قرن دوم هجری شدت یافت که این امر در شهرهای قم، آوه، فراهان، یزد و کاشان وسعت بیش‌تری یافت و سرانجام در قرن سوم هجری و به خصوص تحت تأثیر هجرت امام رضا (ع) به مرو، روند گسترش تشیع در شهرهای خراسان، نیشابور، کاشان، ری، قرمیسین، همدان و شمال ایران و به خصوص طبرستان گسترش یافته است و در این قرن اولین حکومت شیعی در شمال ایران تأسیس گردید و گفتمان شیعی به گفتمانی اصلی در یاران تبدیل گردید.

واژگان کلیدی: تشیع، ایران، موالی، پراکندگی جغرافیایی، قرون نخستین اسلامی، اهل بیت (ع)