دانلود :مقایسه دو روش تمرین درمانی در محیط آب وخشکی بربهبود تعادل بیماران مبتلا به اسپرین مزمن مچ پا

چكيده:

مقدمه: اسپرین مچ پا یکی از شایع ترین آسیب های مفصل مچ پا به شمار می‌رود. به دنبال اسپرین مکرر مچ پا تعادل دچار اختلال شده و عارضه‌ای شایعبهنامبیثباتیعملکردیمچپاایجاد می‌شود.نادیدهگرفتنصدماتمچوبازتوانیناکافیونادرستآنباعثبروزمجددآسیب می‌گرددومشکلاتیهمچونبیثباتیمزمنمچوناپایداریعملکردیایجادمی کند. روش انجام پژوهش: در این مطالعه که به روش نیمه تجربی انجام شده 30 زن مبتلا به اسپرین مزمن مچ پا شرکت کردند و به صورت تصادفی به سه گروه تمرین درمانی در آب، خشکی و گروه کنترل تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته به مدت دو جلسه تمرین درمانی دریافت کردند. از پرسشنامه استاندارد FADI ، تست 8 لاتین و پرش جانبی، دستگاه بایودکس و مقیاسبیناییسنجشدرد، قبل و بعد از دوره تمرینی جهت اندازه گیری عملکرد حرکتی، تعادل ایستا ، پویا و درد استفاده شد. ازآزمونکولموگروفاسمیرونفجهتتعیینتوزیعطبیعیداده‌هاوبکارگیریتستهایپارامتریکاستفادهشد، همچنینازآزمون‌هایتیاستیودنتمستقلوهمبستهوآزمونANOVAبرایمقایسهفاکتورهایموردبررسیدرتحقیقاستفادهشد.برای تجزیه تحلیل داده‌ها و انجام آزمون‌های آماری لازم در این مطالعه از نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌های پژوهش: هر دو گروه تمرینی در مقیاس عملکرد حرکتی، تعادل ایستا، پویا و درد تفاوت معنی داری را پس از 8 هفته تمرین درمانی نشان دادند(05/0p<). مقایسه داده‌های دو گروه در مقیاس عملکرد حرکتی، تعادل ایستا، پویا و درد تفاوت معنی داری را پس از مطالعه نشان نداد (05/0<p). همچنین نتایج نشان داد عملکرد و تعادل ایستا و پویای گروه های تمرینی نسبت به گروه کنترل بهبود پیدا کرده و درد کاهش یافته.نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش ، تمرین درمانی در آب و خشکی منجر به بهبود عملکرد حرکتی، تعادل ایستا و پویا و کاهش درد در مبتلایان به اسپرین مزمن مچ پا می‌شود. اگرچه نتایج آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد، تفاوت موجود در میانگین درصد تغییرات دو گروه می‌تواند حاکی از این باشد که انجام تمرینات در آب تأثیر کلینیکی بیشتری نسبت به تمرین در خشکی دارد.

واژه­های کلیدی:  تمرین درمانی، تعادل، عملکرد، اسپرین مزمن