دانلود پروژه:سوگ نگاری

          گرچه جشن و سرور و گل و بستان در نگارگري ايران حضوري پر رنگ دارند، ولي سرنوشت محتوم قهرمانان، جنگاواران پيلتن و عشاق دلخسته، مرگ است. مرگ پاياني است كه از آن گريزي نيست. لاجرم سوگ نگاري نيز مضموني دلكش است كه در نسخ دلربا و فاخر ايراني نمودي جذاب دارد. سوگ نگاره‌ها هرچند به لحاظ تعداد فراوان نيستند ولي با همان تعداد اندك دربر گيرنده آگاهي‌هاي فراوان و نماد و نشانه‌هاي گوناگون درباره مراسم و آئين‌هاي مربوط به عزاداري در فرهنگ ايراني‌اند.

          بررسي اجمالي تاريخ نگارگري ايران نشان مي‌دهد كه هم جواري اين هنر با ادبيات تا چه حد در حيات و قوت آن مؤثر بوده است. تا آنجا كه مي‌توان گفت انحطاط اين هنر نيز از زماني آغاز شده كه همنشيني به مرور زمان كم و در نهايت قطع شد و هنرمندان از آن چه بنيان معاني اصيل اين هنر بود دور شدند.

   واسطه بيان در ادبيات كلام است، كه به جز شكل تجريدي نوشتار صورتي مادي نمي‌پذيرد. واسطه بيان در نقاشي تا به اين حد لطيف نيست از اين رو نگارگر ايراني تمام توان خود را به كار مي‌گيرد تا جلوه مادي خط و رنگ را پنهان دارد و آن را به معنا نزديك‌تر سازد.

   باتوجه به ارتباط تنگاتنگ ادبيات و نقاشي ايراني، تصاوير ارائه شده در لابه لاي نسخ مختلف ادبي، تاريخي، حماسي و … ارتباط مستقيمي با موضوع كتاب داشته اند.

   نگاره‌هاي مرگ مجنون، مرگ تيمور، مرگ اسفنديار و مرگ شوهر ليلي و… هريك تصويري نغز از فرهنگ سوگواري در اعصار مختلف است. در هريك از اين سوگ نگار‌ه‌ها شاهد نمادها و نشانه‌هايي هستيم كه ريشه در اعتقادات و باورهاي مردمان ايران زمين دارد كه از سرچشمه اساطير كهن اين مرز و بوم سيراب مي‌گردد.

   باتمام تلخي مضمون مرگ و نتيجه آن يعني سوگواري، نگارگر ايراني به شيوه خود اين مراسم را به تصوير مي‌كشد و صحنه‌اي را مي‌آرايد كه مملو است از رنگ‌هاي زنده و لطيف، نقوش تزييني، سطوح ناب كه هريك با دقت ويژه‌اي در صحنه‌ قرار گرفته‌اند. ولي خوب كه دقت شود هياهوي سوگواران را مي‌توان از ميان اين همه زندگي به گوش شنيد. اساساً نگارگري به لحاظ مباني تصويري از قوانيني برخوردار است كه همواره بر آثار آن حاكم بوده است. اين ويژگي محصول تفكري است كه سير تكوين آن در قرابت و انسي كه با شعر، خطاطي و معماري و …. داشته به كمال رسيده است.

   در خاتمه شايد تلخي مرگ عاملي بوده كه كمتر پژوهشگري به اين موضوع و مضمون در نگارگري ايران پردازد.از اين رو بر آن شدم تا با بررسي سوگ نگاره‌ها بخشي از دين خود را نسبت به فرهنگ بومي خويش ادا كنم.

صالح و طالح مطاع خويش نمودند      تاچه قبول افتـد و چه در نـظر آيد