دانلود :دیدگاه های فقهی در مورد بدعت و خرافات درشعائردینی وعزاداری در مناسبتهای مذهب شیعه

تعداد 173صفحه در فایل word

دیدگاه های فقهی در مورد بدعت و خرافات درشعائردینی وعزاداری در مناسبتهای مذهب شیعه

مقدمه

    یکی از آفات و آسیبهای مهمی که جریانات فکری و فرهنگی به ویژه ادیان و شریعت های الهی را در طول تاریخ با مشکلات روبرو ساخته، بدعت و جریانهای بدعت گذار بوده است. بدعت، در باور مردم ایجاد تردید نموده، فرقه ها و جریانات باطل پدیدار کرده و سبب ناکارآمدی و گریز از دین می گردد. بی تردید، دین الهی  عامل حیات، حفظ سلامتی و شفای بیماریهای اجتماعی و اخلاقی و حتی درمان بسیاری از بیماریهای جسمی است. وقتی قانون آفریدگار متعال چون آبی زلال، بدون هرگونه آلودگی در دیدرس و دسترس بشر قرار گیرد، از آنجایی که با فطرت انسان هماهنگی کامل دارد، با اقبال و استقبال عمومی مواجه می شود. یکی از بزرگترین خطرات در این رابطه، این است که این مایه سعادت با افزوده های نادرست بشری آمیخته شده، زلالی و خلوص خویش را از دست داده و یا به طور ناقص و ناتمام، در اختیار جامعه بشری قرار گیرد. این موضوع، يکي ازآفات و  آسيبهاي مهمي است که  جريانهاي  فکري و  فرهنگي و دینی را در طول تاريخ  با مشکلات قابل توجهی روبرو ساخته است، یعنی، خرافات ، بدعتها و جريانهاي بدعت گذار. قرآن و سنت به شدت درباره بدعت در دین هشدار داده و آن را عامل محو و مسخ دین الهی شمرده اند. بدعت پدیده ای اجتماعی، فرهنگی و برآیندی مبتنی بر تفکر متفاوت و دگرگون انسانهاست که درآن، فرد یا افراد یا گروهها برای تغییر در مشی معمول جامعه و یا ایجاد تحول در فرهنگ، روش جدیدی را تجویز و ارائه می نمایند. نارسایی و عدم رضایت از وضعیت موجود، احساس کاستی و کمبود در فرهنگ، به دست آوردن جایگاه، شانیت و وجهه ی خاص، ایجاد منافع شخصی یا گروهی، به انحراف کشیدن فرهنگ یا از بین بردن آن، و تحت فشار قرار دادن روشها و برنامه های شکلی و محتوایی، از مواردی هستند که باعث بروز و ظهور بدعت می شود. توجه به این نکته ضروری است که بدعتها می توانند موافق و مورد پسند جامعه بوده و اجرای آن استمرار پیدا کند یا در کنار فرهنگ قرار گرفته سپس وارد آن شده و قسمتی از فرهنگ گردد. عکس مطالب فوق نیز محتمل است؛ یعنی بدعت گذاری و بدعت آفرینی مورد پسند جامعه نبوده و پس از بروز و ظهور، در مدت زمان کوتاهی از طرف افکار عمومی و جامعه، پس زده شود و به دست فراموشی سپرده شود[1]. از جمله اعمالی که ریشه در مبانی دینی و سیره نبوی و سیره امامان (ع)دارد، عزاداری و گرامیداشت یاد و نام اولیاء خدا و در راس آنها ائمه اطهار (ع) ، علی الخصوص حضرت حسین ابن علی (ع) است که موجب احیاء دین و حیات بخش زندگی انسانی انسانهاست. در طول تاریخ به دلایل مختلف و توسط دوستان یا دشمنان ، تحریفات ، خرافات  و بدعتهایی در شکل و محتوای این موضوع بسیار مهم ایجاد شده است.ازدیرباز دشمن برای رسیدن به اهداف مورد نظر خود، تغییر و تبدیل­هایی را در متن تاریخ انجام داده، گاه توجیه و تفسیرهای ناروایی را از وقایع تاریخی ارائه می­دهد که این کارها از عوامل بدعت ساز قیام عاشورا به شمار رفته و  گاه با وارد کردن برخی کارها و شیوه های نو در عزاداریها، بدعت را در اینگونه موارد گسترش می دهد.

[1]. مجدالاشرافی، سیدمنصور،نوآوری و بدعت در مجالس عزاداری و سوگواری،نشریه خیمه،شماره29، 1385

دیدگاه های فقهی در مورد بدعت و خرافات درشعائردینی وعزاداری در مناسبتهای مذهب شیعه