دولت، توسعه و اصلاحات مالی در فضای جهانی شده

دولت، توسعه و اصلاحات مالی در فضای جهانی شده

محیطی که امروزه شرکت ها در آن فعالیت میکنند محیطی هست در حال رشد و بسیار رقابتی و شرکت ها برای ادامه حیات مجبور به رقابت با عوامل متعددی در سطح ملی و بین المللی و بسط فعالیت های خود از طریق سرمایه گذاری جدید هستند.شرکت ها برای سرمایه گذاری احتیاج به منابع مالی دارند.اما منابع مالی و استفاده از آنها باید به خوبی تعیین گردد تا شرکت بتواند سودآور باشد(اربابیان و صفری،1388).

گسترش دامنه فعالیت واحدهای تجاری نیازهای مالی جدیدی را به وجود می آورد که از منابع درونی و بیرونی امکان تامین دارد.منابع مالی درونی شامل سود انباشته و اندوخته ها است.منابع بیرونی شامل بدهی های بهره دار و انتشار سهام است.استفاده از منابع بیرونی از نظر هزینه سرمایه و میزان بهره یا سود تقسیمی آن،دارای منافع و مخاطراتی است و به تبع آن بر روی بازده و قیمت سهام و سود حسابداری تاثیر دارد(ایزدی نیا و رسائیان،1388).

یکی از ملزومات اولیه و پیش نیازهای اصلی برای قرار گرفتن در مسیر توسعه ، تامین و تخصیص سرمایه و منابع مالی به شکل مطلوب است که در این میان نقش و جایگاه نهادها و موسسات مالی اهمیت مییابد که به نوعی در تجهیز ، تامین وگردآوری سرمایه و منابع مالی از یک طرف و از طرف دیگر در تخصیص و توزیع مطلوب آن موثرند.در این راستا بانک ها نقش بسیار حساس و مهمی را در اقتصاد کشور ما بر عهده دارند.در واقع بانک ها از جمله قدیمی ترین ، فعالترین و گسترده ترین واسطه های مالی هستند که نقش غیر قابل انکاری در جمع آوری و توزیع مطلوب منابع مالی بر عهده دارند.نیازهای متفاوت جوامع پیشرفته و در حال پیشرفت و همچنین مداخلات دولت ها در بازار پول برای تحقق اهداف مختلف از جمله اهداف توسعه ای باعث شده است تا بانک ها در طول زمان دچار تحول شده ودر چارچوب های مختلفیساماندهی گردند که از جمله این تقسیم بندی ها می توان به بانک های توسعه ای،تجاری،تخصصی اشاره نمود که هر کدام از آنها بنا بر اقتضائات جوامع مختلف به صورت دولتی و خصوصی ایجاد و توسعه یافته اند. بانکداری در ایران نیز به همین منوال شکل گرفته و بنا بر شرایط اقتصادی و سیاسی و به صورت کلی متناسب با دیدگاه های توسعه ای سیاست گزاران و برنامه ریزان اقتصادی کشور توسعه یافته است.بانک ها برای سرمایه گذاری احتیاج به منابع مالی دارند و این وظیفه مدیر اعتبارات بانک می باشد که منابع مالی و نحوه استفاده از آنها را تعیین کند.اما مدیر اعتبارات باید همیشه مواظب باشد که روش تامین مالی با نوع سرمایه گذاری بانک سازگار باشد و همچنین از اهرم مالی در حد معقول آن استفاده کند تا هم ارزش بانک حداکثر شود و هم از پیامدهای نامطلوب ریسک مالی به واسطه استفاده از بدهی جلوگیری شود.ساختار سرمایه از جمله موضوعاتی است که در عرصه بانکداری دارای اهمیت فراوانی است (نورانی و همکاران،1391). روابط میان سرمایه بانک و سودآوری اخیرا به نوعی دغدغه تبدیل شده،بخصوص که سطح سرمایه می تواند تاثیراتی بر سودآوری بانک داشته باشد.علیرغم این،کار تجربی در این مورد خصوصا در آسیا کم تعداد یا مرکب است.برای مثال بارت و همکارانش(2008) مشخصا دریافتند که برخی کشورهای آسیایی مثل فیلیپین، سنگاپور و اندونزی در حال تحکیم مستلزمات سرمایه خود هستند در حالیکه برخی دیگر مثل کره جنوبی و ژاپن مشغول تسهیل مستلزمات سرمایه خویش می باشند (چیانگ لی و فن هسه 2013). مرتبط بودن ساختار سرمایه بانک ها با ریسک اعتباری و هزینه سرمایه باعث ایجاد تمایلات متضاد در بانک برای کاهش نسبت سرمایه برای رسیدن به سود بیشتر و یا افزایش سرمایه برای مقابله با خطر نکول شده است.از همین رو برای اطمینان از سلامت نظام پولی و مالی داخلی و بین المللی،یک سری مقررات توسط نهادهای مسئول داخلی و بین المللی در این زمینه وضع و به مورد اجرا گذاشته شده است.همچنین سود از جمله اطلاعات با اهمیت در تصمیمات اقتصادی به شمار می رود.مطالعات و پژوهش های زیادی درباره سود انجام شده است.سود به عنوان راهنمای پرداخت سود تقسیمی،ابزار سنجش اثر بخشی مدیریت و وسیله پیش بینی و ارزیابی تصمیم گیری ها،همواره مورد استفاده سرمایه گذاران،مدیران و تحلیلگران مالی بوده است.بر همین اساس محققان بسیاری سعی کردند عوامل موثر بر سود آوری بانک ها و موسسات مالی را شناسایی کنند  (نورانی و همکاران،1391).

به نظر می رسد که باید انگیزه ای در بانک ایجاد شود تا از منابع تامین مالی محدود،استفاده بهینه شود و این استفاده بهینه در قالب سودآوری نمایان می شود. (لستر،2008).

لذا این تحقیق به دنبال پیدا کردن یک رابطه معنادار بین ساختار سرمایه و معیارهای سودآوری می باشد .