دانلود: توجه و لحاظ نمودن حق فسخ قرارداد در مقررات قانون مدنی ایران

تعداد103صفحه در فایل word

فسخ در لغت به معنای نقض، زایل گردانیدن، تباه كردن و شكستن آمده است. فسخ یا انحلال ارادی قرارداد از حیث جایگاه حقوقی یكی از مباحث اسباب سقوط تعهدات و قراردادها می‌باشد. گسترش روابط بين کشورها باعث افزايش معاملات بين ‌المللي شده و از آنجايي که انجام معامله و به طور کلي فعاليت اقتصادي نياز به قواعد حقوقي ويژه دارد، طبيعتا قواعد موجود از حيث کمي و محتوايي دست خوش دگرگوني‌ هايي شده ‌اند و در برخي موارد بنا به اقتضاي معاملات بين ‌المللي قواعد موجود در نظام ‌هاي حقوقي بزرگ جهان عينا وارد عرصه بين ‌المللي شده و گاهي نيز قواعد مزبور براي تطبيق با نياز‌هاي تجارت بين ‌الملل با اعمال تغييراتي در اسناد مربوطه مورد توافق کشورها قرار گرفته است. از جمله اين قواعد، قاعده «وجود خيار فسخ به دليل پيش بيني نقض قرارداد» است که در ماده 72  کنوانسيون بيع بين ‌المللي کالا مورد اشاره قرار گرفته است. همانطور که اشاره کردیم عدم اجرای قرارداد در موعد مقرر، باعث نقض قرارداد میشود ، دارای ضمانت‌های اجرایی در جهت تأمین منافع زیان دیده است. اما نقض قرارداد ، آیا دارای ضمانت‌های اجرایی است؟ در این تحقیق ابتدا به تعریفی از فسخ و انواع آن در قراردادها پرداخته و عنوان خواهیم کرد اعمال حق فسخ به عنوان ضمانت اجرای نقض واقعی و پیش بینی  قرارداد در حقوق ایران و اسناد بین المللی چگونه است .

کلمات کلیدی: فسخ، خیارات، نقض واقعی قراداد، نقض احتمالی قرارداد، ضمانت اجرای قراداد،