دانلود :تعیین اثر بازخورد هنجاری بر عملکرد و یادگیری تکلیف پرتاب دارت

تعداد81 صفحه در فایل word

تعیین اثر بازخورد هنجاری بر عملکرد و یادگیری تکلیف پرتاب دارت

١-١مقدمه

رشته رفتار حرکتی شامل دو زیرمجموعه یادگیری حرکتی و اجرای انسانی است. یادگیری حرکتی فرایند‌هایی همراه با تمرین وتجربه است که به تغییرات نسبتا ثابت و دائمی در توانایی انجام حرکات منجر می‌شود و غیر قابل مشاهده می‌باشد( اشمیت و لی۲٠٠۵[1]). اجرا، رفتاری قابل مشاهده است و یادگیری از طریق پیشرفت نسبتا پایدار در اجرا استنباط می‌شود(مگیل،٢٠٠١). دانشمندان مختلف همواره سعی داشته‌اند فهم و دانش بشر در مورد یادگیری را بهبود ببخشند و نظریه هایی را نیز تدوین کرده اند. هدف غالب دانشمندان و پژوهشگران این حیطه به اوج رساندن اجرای حرکتی و بهینه کردن یادگیری آن بوده است. بنابر این، یکی از مسئولیت های مهم آموزشگران تربیت‌بدنی و مربیان کمک به یادگیرندگان مبتدی در اکتساب مهارت‌های حرکتی است(اشمیت،٢٠٠٤). در راستای این اهدف، همواره دانشمندان با دستکاری متغیرهای مختلف اجرا و یادگیری پرداخته­اند، که چگونه می‌توان یادگیری یک مهارت‌ حرکتی را به بهترین نحو ممکن بهبود بخشید. این متغیرها شامل محیط یادگیری، شرایط تمرین، تفاوت‌های فردی و بازخورد افزوده[2] می‌باشند.

بازخوردی که از منبعی خارج از مجری ارائه می‌گردد به بازخورد دستگاه حسی‌‌- ‌ادراکی فرد افزوده می‌شود و به همین دلیل به آن بازخورد افزوده می‌گویند. بازخورد افزوده همواره به عنوان یک متغیر اجرایی و یادگیری محسوب میشود (اشمیت و لی٢٠٠۵). در دو دهه اخیر شاهد تغییرات زیادی در تحقیقات انجام شده در زمینه بازخورد و تاثیر آن بر یادگیری حرکتی بوده‌ایم. این تحقیقات، نتایج تحقیقات گذشته را که سالها مورد تایید بود به چالش کشید و روش‌های جدید را در ارائه بازخورد پیشنهاد کرد. از روش‌های ارائه بازخورد می توان به بازخورد متواتر، خلاصه، تصادفی، مسدود، و … اشاره کرد. بازخورد(آگاهی از نتیجه و آگاهی از اجرا) شامل چندین عملکرد( اطلاعاتی – انگیزشی) در فرآیند یادگیری می‌باشد(اشمیت و لی٢٠٠۵). در طول چند سال گذشته، شواهد نشان میدهد که بازخورد افزوده تنها یک عملکرد اطلاعاتی در یادگیری نیست (اشمیت و لی۲٠١١)، بلکه یادگیری از طریق ویژگیهای انگیزشی بازخورد افزوده نیز بدست می آید. با این حال، بعضی از یافته ها به تاثیر عملکرد انگیزشی بازخورد اشاره کرده‌اند. که می‌توان به تحقیقات صورت گرفته درمورد بازخورد خودکنترلی که زمان گرفتن بازخورد توسط خود شرکت‌کننده تعیین می‌شود، اشاره کرد. نتایج تحقیقات اخیر نشان می‌دهد تمریناتی که از شیوه خودکنترلی[3] استفاده می‌کنند، می‌تواند برای یادگیری مهارت‌حرکتی سودمند باشند(چیویاکوفسکی و وولف[4]، ۲٠٠۲؛ چیویاکوفسکی، ۲٠٠۵). وولف و چیویاکوفسکی(۲٠٠۲)، در تحقیقی از تکلیف زمانبندی متوالی استفاده نموده و به آزمودنی‌ها در ارتباط با زمان کل حرکت بازخورد دادند، نتایج آنها نشان داد آزمودنی‌های گروه خودکنترل در مقایسه با جفت‌شده یادگیری بهتری در آزمون انتقال از خود نشان دادند. این یافته‌ها نشان می‌دهد بازخورد خودکنترلی علاوه بر بهبود عملکرد حرکتی، به موقعیت‌های جدید یک تکلیف نیز انتقال می‌یابد. همچنین نتایج تحقیق آنها نشان داد بازخورد خودکنترلی یک عامل برانگیزاننده است و بیشتر با نیاز‌های آزمودنی‌ها همخوانی دارد. همچنین تحقیقات دیگری که عملکرد انگیزشی بازخورد را بررسی کرده اند نشان دادند، یادگیرنده‌ها به بازخورد بعد از کوشش‌های موفق نسبت به کوشش‌های ناموفق تمایل دارند. و بازخورد به کوشش‌های موفق یادگیری موثرتری نسبت به بازخورد به کوشش‌های ناموفق دارد ( ولف و چیویاکوفسکی، ۲٠٠۲). اخیرا شاهد تحقیقات جدیدی برای اثبات اثرات انگیزشی بازخورد بر یادگیری  مهارت حرکتی هستیم. تحقیقات صورت گرفته شامل بازخورد هنجاری[5] می‌باشد. بازخورد هنجاری شامل نرم (هنجار، مقیاس) مانند امتیازات واقعی یک گروه همتا یا میانگین اجرا یا امتیازات پیشرفت می باشد. خود ارزیابی‌هایی که بر مقایسه با دیگران پایه‌گذاری شده است به طور خودکار و گاهی هم بدون قصد و اطلاع قبلی رخ می‌دهد. به طور مثال، زمانی که اطلاعات مقایسه‌ای نیمه آگاهانه ارائه شده است(استفل، بلانتون، ١٩٩٤). شکل‌های مقایسه جمعی آشکار، پایه و اساسی برای پیامدهای رقابتی در بسیاری از فعالیت‌های حرکتی است. آماده کردن افراد با اطلاعات بازخورد هنجاری، مانند میانگین امتیازات یادگیرنده‌ها در یک تکلیف جدید، می‌تواند پایه و اساس نیرومندی برای ارزیابی عملکرد فرد باشد. در مطالعه‌ای که توسط هاتچینسون[6] و همکاران(۲٠٠٨)، صورت گرفت، تدارک بازخوردی که نشان می‌داد اجرای یادگیرنده‌ بالاتر بود(مثبت)، در مقایسه با شرکت‌کننده‌هایی که بازخوردشان شامل اجراهای ضعیف بود (منفی)، در نتیجه باعث افزایش اجرا شد( به عنوان مثال:  تحمل فشار و تلاش مداوم در یک تکلیف تولید نیروی ایزومتریک افزایش یافت). علاوه بر این، لذت تکلیف و خودکارآمدی در گروه بهتر نیز افزایش یافت. در مطالعه دیگری لئوثویت[7] و وولف(۲٠١٠)، برای گروه دریافت کننده بازخوردهنجاری مثبت، نسبت به گروه هنجاری‌منفی، کنترل و یادگیری بیشتری در تکلیف تعادل مشاهده کردند. اخیرا وولف، چیویاکوفسکی و لئوثویت( آزمایش یک ۲٠١۲) تمرین تعادل را برای بررسی اثرات مثبت آن بر روی سالمندان( ٦١-٨١ سال) تکرار کردند، شرکت‌کننده‌هایی که بازخوردشان دلالت بر عملکرد بهتر آنها نسبت به دیگر گروه همتایانشان داشت، نسبت به گروه کنترل بدون مقایسه‌اجتماعی یادگیری بهتری را نشان دادند. همچنین شرکت‌کننده‌ها ازپایین بودن نگرانی‌های پیرامون توانایی‌هایشان و عصبانیت کمتر در هنگام انجام تعادل نسبت به گروه کنترل را گزارش دادند. در نهایت، وولف و همکاران(۲٠١۲)، از یک تکلیف زمانبندی متوالی استفاده کردند و بازخورد هنجاری را پیرامون پیشرفتشان نسبت به بلوک قبلی از کوششش‌ها ارائه دادند. گروهی از شرکت‌کننده‌ها که بازخوردشان بر عملکرد بهتر آنها دلالت داشت، یادگیری موثرتری نسبت به گروه کنترل بدون دریافت بازخورد هنجاری از خود نشان دادند. همچنین در آزمون انتقال بدون دریافت بازخورد نسبت به گروهی که هدایت شدند به این اعتقاد که پیشرفتشان کمتر از حد میانگین است، یادگیری موثرتری از خود نشان دادند.

بر اساس تحقیقات به عمل آمده، نقش بازخورد هنجاری در یادگیری حرکتی به خوبی حمایت شده است. ولی همچنان نیازمند تحقیقات بیشتری پیرامون عملکرد انگیزشی بازخورد بر اجرا و یادگیری است. تحقیقات صورت گرفته در حیطه بازخورد هنجاری تکلیف پرتاب دارت را به عنوان یک مهارت حرکتی ظریف شامل نیست، لذا محقق در صدد است تا اثر بازخورد هنجاری را برروی تکلیف پرتاب دارد انجام دهد.

١-۲

[1] . Schmidt & lee

[2]  .Augmented feedback

[3] .Self controled

[4] . Chiviacowsky & wulf

[5]. Normative feedback

[6] .Hutchinson

[7] . Lewthwaite