دانلود پروژه:تحلیل و بررسی واحدهای زبانی در دستورهای جدید و سنتی زبان فارسی

زبان مهم ترین وسیله جهت برقراری ارتباط میان انسان­ها و قالبی برای بیان اندیشه­هاست، نکته ی مهم این است که بررسی و شناخت دستور زبان ، به دلیل ماهیت تحول پذیریی که دارد هیچ گاه از حرکت باز نمی ایستد و از طرف دیگر با توجه به این که دستور نويسي در زبان فارسی مدت زیادی نیست که به صورت علمی پا به عرصه ی وجود گذاشته است ، ضرورت پژوهش در این عرصه مشخص می­گردد.

زبان فارسی از نظر ساختار آوایی، دستوری و معنایی تحولات سه گانه­ایی را  در طی سه دوره زمانی (باستانی، میانی و جدید) پذیرا شده است. برای بررسی زبان دو شاخة مهم دستور زبان و زبان شناسی به وجود آمد. دستور زبان فارسی قواعدی است که بدان درست گفتن و درست نوشتن را بیاموزند.

در این پایان نامه تلاش شده است تا تقسیم بندی واحدهای زبانی در دستور زبان  فارسی  سنتی و جدید مورد بررسی قرار گیرد. به این منظور در فصل دوم، تاریخچه ای از دستور زبان فارسی شرح داده شده است و پس از آن تقسیم بندی از واحدهای زبانی در دستور جدید و هم چنین اقسام کلمه در دستور قدیم  بر اساس ترتیب زمانی از دستور نویسان گوناگون ارائه گردیده است و افتراقات و اشتراکات هر یک از واحدهای زبانی با ذکر شاهد مثال هایی از کتاب های دستور زبان فارسی بیان گردیده است و پس از آن در فصل سوم، واحدهای زبان در دستور جدید از کوچک­ترین تا بزرگ­ترین واحد( واج، تکواژ، واژه، گروه، جمله و جمله­ی مستقل) و اقسام کلمه که عبارتند از : اسم، صفت، ضمیر، فعل، عدد، قید، حروف و اصوات. مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شده است.

دکتر باطنی، دکتر وحیدیان کامیار، دکتر عمرانی، دکتر افراشی و دکتر مشکوة الدینی و دیگر دستور نویسان جدید به گونه ای تلفیقی به بررسی واحدهای زبان پرداخته اند؛ یعنی کوشیده اند از ملاک های ساختاری و معنایی بهره بگیرند و واحدهای زبان را به صورت سلسله مراتب ارائه دهند ؛ در حالی که در دستور سنتی به اقسام کلمه از نظر معنایی و دستوری توجه شده است. در ادامه واحدهای زبانی از نظر ساختاری، معنایی و آوایی بررسی گردیده است. از مباحث جدیدی که مورد توجه دستورنویسان جدید قرار گرفته  است مبحث تکواژ می باشد که در این تحقیق مبحث تکواژ و انواع آن به طور کامل مورد بررسی قررار گرفته شده است.

و در پایان پس از بررسی و تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده در مورد مباحث زیر نتیجه گیری شده است که در فصل چهارم به آن پرداخته شده است: 

تعیین ملاک دقیق تکواژهای صرفی و اشتقاقی، تعیین و مشخص کردن تکواژهای وابسته و مستقل، تعیین و تبیین واژه و ملاک مشخص در تقسیم بندی واژه،تعیین ملاک مشخص در تقسیم بندی واحدهای زبانی.

واژه­های کلیدی: دستور ، کلمه، واحد، واج، تکواژ، گروه، جمله