تحليل جنبش­شناختي ساختارهاي زمين­ساختي  پس­خشکي کمربند کوه­زايي زاگرس، ايران

تعداد 134صفحه در فایل word

دکتري در رشته زمين‌شناسي (تکتونيک)

تحليل جنبش­شناختي ساختارهاي زمين­ساختي

 پس­خشکي کمربند کوه­زايي زاگرس، ايران

چکيده

برخورد حاشيه شمالي سکوي عربي به مرز جنوبي صفحه ايران از زمان ميوسن منجر به تشکيل کمربند کوه­زايي زاگرس که شامل يک پهنه ترافشارشي مايل مي باشد، گرديده است. به علت وجود منابع هيدروکربني، پيش خشکي اين کمربند موضوع مطالعات گسترده­اي قرار گرفته است، اما دانش ما در مورد دگرشکلي مناطق پس­خشکي زاگرس بسيار کمتر از ديگر بخش­هاي اين کوه­زاد عظيم و مهم مي­باشد. بنابراين، اين مطالعه با ارائه نقشه زمين­شناسي جديد، ستون چينه­شناسي و دو برش عرضي ساختاري از منطقه ياد شده، ويژگي­هاي مهمي از زمين­ساخت زاگرس را آشکار نموده است. برش­هاي ساختاري يک کمربند چين – راندگي جديد را در پس­خشکي و شمال شرق هسته کوه­زايي زاگرس معرفي مي­کنند که شامل راندگي­هاي متوالي و درگيري پي­سنگ مي باشد. راندگي­هاي متوالي منجر به تشکيل ساختارهاي دوبخشي مرتبه اول و دوم، چين­هاي خم گسلي حالت اول، چين­هاي انتشار گسلي و چين­هاي جدايشي نامتقارن گرديده­اند که پيوستگي جنبش­شناختي و ديناميکي چين­خوردگي و راندگي در منطقه را نشان می­دهند. بررسي چين­هاي خم گسلي نشان مي­دهد که برش ساده موازي لايه­ها در بخش جنوب شرقي و شمال غربي منطقه مورد مطالعه تمايز چنداني ندارد (˚9.1 ± ˚23.4_e = α). با توجه به يافتن شواهد بسيار از جريان چپگرد در منطقه، وجود دو نوار برشي موازي با جهت برش مخالف در بخش جنوبي کمربند دگرگوني فشار بالا – دما پائين سنندج – سيرجان پيشنهاد گرديده است. علت اين پديده مي­تواند چرخش جهت همگرايي در دوران دگرشکلي باشد. همچنين، تفاوت سن آشکار در واحدهاي دو بخش شمال غربي و جنوب شرقي محدوده مطالعاتي به وجود يک گسل پارگي پي­سنگي عمده با جابجايي عمودي حدود هزار متر نسبت داده شده است که به صورت عمود بر جهت چين­ها و راندگي­هاي عمده شکل گرفته است.

کليد واژه­ها: کمربند چين – راندگي پس­خشکي زاگرس، نوارهای برشي موازی با جهت برش مخالف، زمين­ساخت ستبر-پوسته، کمربند دگرگوني فشار بالا – دما پائين سنندج – سيرجان، چين­های مرتبط با راندگی، پهنه ترافشارشی مايل زاگرس، ساختارهای دوبخشی يا دوپلکسی.