%31تخفیف
دانلود: تبیین و بررسی جایگاه وکیل در تحقیقات مقدماتی با نگرش به قانون جدید آیین دادرسی کیفری مصوب 1392
تعداد130 صفحه در فایل word
در فرآیند رسیدگی کیفری و به ویژه در مرحله تحقیقات مقدماتی که در نظام حقوقی ایران از سیستم تفتیشی پیروی مینماید، انتساب یک اتهام به شخصی که از دیدگاه قانونی، اصل بر برائت وی میباشد و به یکباره در برابر هجمه قضایی قرار میگیرد، بدیهیترین عنصر، برخورداری از «حق دفاع» میباشد. از ملزومات حق دفاع متهم، حق حضور وکیل در تمامی مراحل دادرسی خصوصا در مرحلهی تحقیقات مقدماتی است. حساسترین زمان برای حضور وکیل، مرحلهی تحقیقات مقدماتی است که متهم بیشترین نیاز را به وکیل دارد. حضور وکیل متهم در مرحلهی تحقیقات مقدماتی، با وضع تبصرهی ماده 128 قانون سابق آیین دادرسی کیفری مصوب 1378 با محدودیت های جدی مواجه گردیده بود. قانونگذار با تصویب قانون آیین دادرسی کیفری جدید در سال 1392 قلمرو حضور وکیل در مرحله تحقیقات مقدماتی را نسبتا توسعه داده است. توسعه قلمرو حضور و شرکت وکیل مدافع در قانون آیین دادرسی کیفری جدید ناشی از درک قانونگذار راجع به این موضوع می باشد که حضور و شرکت وکیل در تحقیقات مقدماتی نه تنها تالی فاسد به همراه نداشته و موجب تاخیر در امر تحقیق نمیگردد بلکه چنانچه که در این پژوهش به اثبات میرسد، حضور وکیل در فرآیند دادرسی کیفری به ویژه در تحقیقات مقدماتی میتواند برای مقام قضایی بسیار «آگاهی بخش» بوده و نقشی فعال و پویا در آشکار نمودن حقیقت و واقعیت داشته باشد. پژوهش کنونی مشخص مینماید که تصویب قانون جدید آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 با تمام مسائلی که پیرامون نقش و جایگاه وکیل مدافع در مرحله تحقیقات مقدماتی دارد گامی بسیار روبه جلو و اقدامی مدرن و شجاعانه از سوی قانونگذار است. بسیاری از مفاهیم حقوقی پیرامون موضوع ما نحن فیه تا پیش از تصویب قانون جدید، صرفا در کتابهای حقوقی به عنوان مظاهر سیستم های قضایی مدرن غربی، از آنها یاد میشد. با این وجود اصلاح تبصره ماده 48 قانون مارالذکر اقدامی ناصواب و خطا میباشد چرا که نمی توان پیرامون موضوعات با رویکرد و نگاه سیاسی صرف، قانون وضع نمود.
واژههای کلیدی: وکیل، وکالت، تحقیقات مقدماتی، متهم و آیین دادرسی کیفری
دسته: حقوق, علوم انسانی
برچسب: تحقیقات مقدماتی, متهم و آیین دادرسی کیفری, واژههای کلیدی: وکیل, وکالت