تاثیر کاهش حجم مایع بلاستوسل قبل از انجماد شیشه ای بر پرتوانی تودهی سلولی داخلی بلاستوسیست موش از طریق بررسی میزان بیان ژن Klf4

تعداد74 صفحه در فایل word

از تکنولوژی­های کمک باروری می­توان لقاح آزمایشگاهی ( In vitro Fertilization:IVF) و به تبع آن انجماد و ریز دستکاری مصنوعی را نام برد. پس از فرایند لقاح و ترکیب اسپرم و تخمک مراحل تکوینی جنین شروع می­شود که پس از عبور از مرحله­ی 2، 4، 8 سلولی، مورولا و در نهایت بلاستوسیست حاصل شده که این مراحل، مراحل تکوین پیش از لانه گزینی نامیده می­شود. انجماد  جنین­های باقی مانده­ی حاصل از IVF شانس دستیابی به حاملگی را بدون نیاز به انجام مجدد سیکل IVF افزایش می­دهد. یک عامل مهم افزایش میزان موفقیت انجماد جنین، مشخص کردن مناسب­ترین مرحله تکاملی جنین برای انجماد در جهت افزایش بقاء جنین پس از ذوب می­باشد. انجماد جنین در تمام مراحل امکانپذیر است. هرچه تعداد سلول­ها بیشتر باشد احتمال آسیب جنین پس از ذوب و یخ گشایی کمتر است و بازده انجماد بیشتر است اما پس از مرحله 8 سلولی و طی Compaction morulla بدلیل افزایش اتصالات و چسبندگی بلاستومر­ها امکان ورود و خروج مواد سرما­محافظ و آب مشکل است و نرخ انجماد پایین آمده و بعد از پدیده­ی Cavitation و تجمع آب و وسیع شدن حفره بلاستوسل انجماد جنین در مرحله بلاستوسیست با مشکل روبروست. در واقع مایع حفره بلاستوسل تشکیل کریستال و در نتیجه صدمه به ساختار سلولی را  فراهم می­سازد. در این مطالعه در نظر داریم با سوراخ کردن مصنوعی بلاستوسیست قبل از انجماد، حجم مایع بلاستوسل را کاهش داده و تاثیر آن را بر کیفیت جنین از نظر میزان زنده­مانی و میزان بیان ژن Klf4 پس از یخ گشایی مورد ارزیابی قرار دهیم. هدف: بررسی تاثیر کاهش حجم مایع بلاستوسل قبل از انجماد بر میزان زنده مانی و کیفیت جنین­ها و بیان ژن klf4 پس از یخ گشایی. روش کار: در این تحقیق دو گروه از بلاستوسیست­ها استفاده شدند. گروه اول بلاستوسیست­های حاصل از لقاح آزمایشگاهی (گروه برون­تنی) و گروه دوم بلاستوسیست­های درون­تنی. بلاستوسیست­های هر گروه به صورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه اول، بلاستوسیست­ها پس از سوراخ مصنوعی و در گروه دوم بلافاصله پس از استحصال در محلول انجماد شامل اتیلن گلیکول 15% + DMSO 15% + ساکارز 5% مولار منجمد و سپس یخ گشایی شدند. در گروه سوم، بلاستوسیست­ها سوراخ مصنوعی شدند. در گروه چهارم، بلاستوسیست­ها بدون تماس با ازت مایع، در محلول­های انجماد و ذوب غوطه­ور گشتند. میزان زنده مانی و قابلیت خروج بلاستوسیست از زونا بررسی و همچنین بیان ژن Klf4 توسط تکنیک Real time در گروه­های مذکور ارزیابی و نهایتاً با گروه کنترل(گروه پنجم: بدون تیمار) مقایسه شدند. نتایج حاکی از افزایش میزان زنده مانی، خروج بلاستوسیست از زونا و همچنین میزان بیان ژن   Klf4 می­باشد. بنابراین AC بلاستوسیست قبل از انجماد می­تواند به عنوان یک روش ساده و موثر برای بهبود تکنیک انجماد بلاستوسیست مطرح گردد.

کلمات کلیدی:  سوراخ کردن مصنوعی، بلاستوسیست، انجماد شیشه­ای، بیان ژن klf4