تاثير هوش هیجانی بر رضايت ارباب رجوع در حج و زیارت استان يزد

1-1-     مقدمه

نخستين توجهي كه در عرصه مديريت و تجارت به صورتي جدي به رفتار مناسب با عوامل انساني مبذول شد به التون مايو[1] استاد دانشگاه هاروارد مربوط مي‌شود. وي طي تحقيقاتي كه در شركت برق وسترن انجام داد و به تحقيقات هاثورن[2] معروف شد، به اين نتيجه مهم رسيد كه توجه به عامل انساني، مهم‌ترين ابزار در رشد انگيزش و بهره‌وري سازمان‌ها و كاركنان آنها است درواقع بعد از آنكه تيلور اصول مديريت علمي خود را منتشر و اجرا كرد، انقلابي در بهره‌وري سازمان‌ها رخ داد، اما به همان نسبت اداره سازمان‌ها را به سمت شيوه‌هاي مكانيكي كه موجب كاهش رضايت كاركنان مي‌شد، سوق داد. تلاش‌هاي التون مايو كه در واقع آغازگر جنبشي نوين در عرصه مديريت بود و به مكتب رفتارگرايان معروف شد باعث شد مديران و نخبگان تجاري توجهي ويژه به عامل روحيه انساني در داخل و خارج از سازمان كنند. شكوفايي شيوه رفتارگرايان گرچه به سال‌هاي 1930 بازمي‌گردد، اما هنوز هم اعتبار خود را حفظ كرده است.(التون مایو 1933) در تقسيم‌بندي‌هايي كه براي نگرش مديريتي مديران به‌كار مي‌رود، آنها را به دو دسته «كارمندگرا» و «كارگرا» تقسيم مي‌كنند كه در واقع تمايزي است بين كساني كه اولويت و تمركز خود را بر انجام كار بدون توجه به روحيه ديگران مي‌دهند و كساني كه روحيه كاركنان و انگيزش آنان را در نظر مي‌گيرند. ناگفته پيداست كه بهترين شيوه، روشي است كه واجد هر دو وجه كارگرايي و كارمندگرايي باشد. رهبري يك سازمان براي انطباق با تغييرات و به منظور بقا و رشد در محيط‌هاي جديد، ويژگي‌هاي خاصي را مي‌طلبد كه عموماً مديران براي پاسخ به آنها با مشكلات بسياري مواجه مي‌شوند. يكي از مهمترين خصيصه‌ها كه مي‌تواند به رهبران و مديران در پاسخ به اين تغييرات كمك كند، هوش هيجاني[3] است.

[1] – George Elton Mayo

[2] – Hawthorne

[3] – Emotional Intelligence