دانلود :تأثیر حاد و مزمن تمرینات مقاومتی هرمی و هرمی واژگون بر شاخص های آسیب سلولی و رشدی نوجوانان مذكر غیر ورزشکار

تعداد178صفحه در فایل word

کارشناسی ارشددرگرایش فیزیولوژی ورزشی

تأثیر حاد و مزمن تمرینات مقاومتی هرمی و هرمی واژگون بر شاخص های آسیب سلولی و رشدی نوجوانان مذكر غیر ورزشکار

چکیده

هدف اصلی تحقیق حاضر ، بررسی اثر حاد و مزمن دو نوع تمرین مقاومتی هرمی و هرمی واژگون بر شاخص سرمی آسیب سلولی (AST,CK,ALD) و رشدی (IGF-1)  در نوجوانان غیر ورزشکار بود. در این مطالعه 30نوجوان غیر ورزشکار 14 تا 18 ساله (1±16 سال) بطور تصادفی به سه گروه ، تمرین مقاومتی هرمی ، تمرین مقاومتی هرمی واژگون و کنترل تقسیم شدند.آزمودني هاي گروه تمرين شش هفته، سه جلسه در هفته، 6 ایستگاه در هر جلسه و  سه دوره در هر ایستگاه و با 10 تکرار در هر دوره به تمرین پرداختند. از آزمودنی­ها در چهار نوبت (قبل از شروع تمرینات و بلافاصله پس از پایان جلسه اول  و قبل از شروع تمرین و بلافاصله پس از پایان جلسه آخر ) نمونه های خونی گرفته شد. آنزیم های مورد بررسی با استفاده از روش آنزیماتیک در داخل سرم و عامل رشد شبه انسولین با استفاده از روش الایزا در داخل سرم اندازه گیری شدند. برای مقایسه یافته های تحقیق در پیش آزمون و پس آزمون ها از روش های آماری تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی و برای ارتباط سنجی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که به غیر از تغییرات سطح کراتین کیناز (01/0≥P ،136/3df= و 55/354=F) که تعامل معنی داری بین گروه و زمان وجود داشت، در وعده های اندازه گیری بین غلظت آنزیمهای آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلدولاز و هورمون رشد شبه انسولینی در گروههای مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0≥P). این امر نشان می دهد که تمرینات قدرتی هرمی و هرمی واژگون منجر به آسیب عضلانی نمی شوند. بعلاوه، نتیجه آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که در هیچ یک از مراحل اندازه گیری ارتباط معناداری بین تغییرات فاکتور رشد شبه انسولینی با تغییرات آنزیم های آمینو آسپارتات ترانسفراز، آلدولاز و کراتین کیناز مشاهده نشد (05/0P >).  هر چند که در هیچ یک از گروههای تمرینی افزایش معناداری در دور بازو و دور ران وجود نداشت، با این حال، افزایش معناداری در قدرت بیشینه پرس پا و پرس سینه در هر دو گروه تمرینات قدرتی هرمی و هرمی واژگون نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل وجود داشت(01/0≥P ). یافته ها نشان می دهد که ترکیب بدنی آزمودنی ها در یک دوره تمرینی 6 هفته ای تغییر معناداری نمی کند. در کل با توجه با یافته های تحقیق چنین نتیجه گیری می شود که تمرین مقاومتی هرمی و هرمی واژگون اثرات مشابهی دارند و با توجه به این که ترکیب بدن تغییر نکرده است، افزایش قدرت احتمالاً در اثر سازگاری عصبی رخ داده است و میزان این سازگاری عصبی در اثر تمرین مقاومتی هرمی و هرمی واژگون یکسان است. همچنین، مدت زمان تمرین به ویژه برای نوجوانان، برای هایپرتروفی کافی نیست. بعلاوه پس از تمرین میزان رهاسازی آنزیم ها به خون به دلیل آسیب سلولی اندکی افزایش می یابد اما پس از یک دوره تمرین و ایجاد سازگاری پاسخ آنزیمی کمتر می شود، بدین معنی که آسیب سلولی در اثر ایجاد سازگاری کمتر اتفاق می افتد.

واژکانکلیدی: تمرینات قدرتی، هرمی، هرمی واژگون، آسیب سلولی، عوامل رشدی.