بهبود سامانه های خودکار شبکه¬ی آبیاری قزوین به منظور ارتقای مطلوبیت آن با استفاده از رویکرد پویایی سیستم ها

تعداد 197 صفحه فایل word قابل ویرایش

چكيده

بکارگیری فناوری‌های خودکار در شبکه­های آبیاری در درازمدت بر عملکرد شبکه مؤثر بوده و تأثیرات متقابلی با سایر عوامل مؤثر در عملکرد شبکه خواهد داشت. بنابراین بررسی رفتار درازمدت کاربرد سامانه‌های خودکار در تعامل با سایر اجزا می‌تواند در تصمیم‌گیری درست در زمینه­ی خودکارسازی شبکه‌های آبیاری تأثیرگذار باشد. به دلیل پیچیدگی مسئله و وجود تعامل و وابستگی بین اجزای مختلف آن، نیاز به یک نگاه جامع، سیستمی و آینده­نگر وجود دارد. رویکردی که در این تحقیق مورد توجه قرار گرفته است، بهبود سامانه­های خودکار شبکه­ی آبیاری قزوین به منظور ارتقای مطلوبیت آن با استفاده از رویکرد دینامیک سیستم­ها (System Dynamics) می­باشد.

هدف از این تحقیق شناسایی الگوهای رفتاری مرتبط با خودکارسازی و ارائه­ی مدل کاربرد خودکارسازی در شبکه­ی آبیاری قزوین با رویکرد دینامیک سیستم­هاست. برای این منظور پس از تعیین دینامیک­های غالب حاکم بر کاربرد خودکارسازی در شبکه­ی­ آبیاری دشت قزوین و تهیه مدل مفهومی بر اساس پرسش­نامه­های تکمیل شده همراه با مصاحبه­ی حضوری با مسئولین، شرکت بهره­برداری و تعدادی از کشاورزان شبکه­ی آبیاری دشت قزوین، مدل کمی کاربرد خودکارسازی برای شبکه توسعه یافت. این مدل با استفاده از شاخص­های کفایت، راندمان، عدالت و انعطاف­پذیری و با شناخت دینامیک­های فنی، مدیریتی، اقتصادی و اجتماعی مؤثر بر کاربرد خودکارسازی و عوامل تأثیرپذیر از آن­ها که می­تواند منجر به بهبود سطح مطلوبیت در شبکه شود، استخراج گردید. سپس صحت­سنجی مدل تحت آزمون­های مختلف انجام و در ادامه گزینه­های اصلاحی و سیاست­های مختلف با توجه به اثرات درازمدت آن­ها در آینده، جهت بهبود سطح مطلوبیت در شبکه پیشنهاد شد.

کلید واژه­ها: رویکرد پویایی سیستم­ها، خودکارسازی شبکه­ های آبیاری، شبکه­ی آبیاری قزوین، مدل مفهومی کاربرد خودکارسازی، مطلوبیت