دانلود محصول: بررسی میزان بقای پس از احیای قلبی ریوی وعوامل مرتبط با ان در بیماران دچار ایست قلبی داخل بیمارستانی در مرکز اموزشی درمانی حشمت سال 94-1393

تعداد 93 صفحه فایل word قابل ویرایش

Site: www.filenaab.ir

دانشکده پرستاری مامائی

جهت دریافت مدرک کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت­های ویژه

عنوان :

بررسی میزان بقای پس از احیای قلبی ریوی وعوامل مرتبط با ان در بیماران دچار ایست قلبی    داخل بیمارستانی در مرکز اموزشی درمانی حشمت سال  94-1393

مقدمه: اكثريت ايست هاي ناگهاني قلب در داخل بيمارستان ناشي از بيماري قلبي  مي باشد و  از آنجایی که تابلوی نهایی در بسیاری از بیماری های قلبی به صورت مرگ است، هدف این مطالعه ان است که میزان بقای پس از احیای قلبی ریوی و عوامل مرتبط با ان در بیماران دچار ایست قلبی داخل بیمارستانی و عوامل پیش گوئی کننده هر یک از این عوامل را تعیین کند.

مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی  بود که 100 مورد احیای قلبی ریوی طی شش ماه اول سال 1393 در مرکز آموزشی درمانی فوق تخصصی قلب رشت مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.  ابزار این مطالعه فرم استاندارد ثبت موارد احیای الگو اوتستئین، شامل سن، جنس، علت ایست قلبی، ریتم قلبی، شیفت کاری، مکان احیا، زمان وقوع ایست قلبی تا زمان رسیدن تیم احیا، زمان وقوع ایست قلبی تا زمان دادن شوک، زمان وقوع ایست قلبی تا زمان لوله گذاری، زمان وقوع ایست قلبی تا زمان خاتمه احیا، پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت احیا و وضعیت عملکرد مغزی احیا تا زمان ترخیص از بیمارستان  بود. داده ها با توسط نرم افزار SPSS 21  و با استفاده از شاخص های آماری توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و ازمون های آماری تحلیلی (تی تست، فیشر، انالیز واریانس و رگرسیون لجستیک) مورد بررسی و تجزیه تحلیل قرار گرفت .

یافته ها: 53 درصد نمونه های مورد پژوهش مرد و میانگین سنی نمونه ها 4/14±6/68 سال بود. 51 درصد  احیای قلبی ریوی درشب  اتفاق افتاد. بیشترین درصد احیای قلبی ریوی  در بخش اورژانس انجام گردید(60%). از لحاظ علت ایست قلبی ریوی ،83 درصد از نمونه ها به علت اختلالات قلبی عروقی به وقوع پیوسته است. از لحاظ ریتم اولیه قلبی، اکثریت نمونه های مورد پژوهش، ریتم قلبی،  برادی آسیستول (68%) بوده است از لحاظ آماری بین ریتم اولیه قلب و بقای کوتاه مدت ارتباط معنی داری وجود داشت (003/0  (p=. از لحاظ مداخلات انجام شده در 69 درصد موارد فشردن قفسه سینه از بیشترین اقدامات قبل از رسیدن تیم احیا بود. از لحاظ مداخلات پیشرفته حین احیای قلبی ریوی در 99 درصد موارد دستیابی به عروق محیطی، لوله گذاری داخل نای  انجام شد . در بررسی فواصل زمانی در دو گروه با بقای کوتاه مدت و بلند مدت با گروه بدون برگشت گردش خون،  فاصله زمانی شروع ایست قلبی تا خاتمه احیا (019/0(P=  و فاصله زمانی اطلاع به تیم احیا تا زمان خاتمه احیا (002/0 (P= و فاصله زمانی شروع عملیات احیا ی ایست قلبی تا خاتمه احیا (003/0(P=  و از لحاظ آماری دارای تفاوت معنی دار است به طوری که افزایش فواصل زمانی باعث کاهش میزان بقا و ترخیص بیماران شد. میزان بقای کوتاه مدت برابر 30 درصد بود و میزان بقای بلند مدت 11 درصد می باشد  و از این بین تمامی بیماران از عملکرد مغزی خوبی برخوردار بودند. مطالعه بر اساس جدول رگرسیون لجستیک چندگانه به روش Back ward LR با میزان ورودی متغیرهای برابر با 05/0 و خروجی 1/0 نشان داد که تنها متغیر جنس مرد و  دادن شوک الکتریکی از لحاظ آماری دارای تفاوت معنی دار شدند و به عنوان پیش گویی کننده  احیای کوتاه مدت بودند و به علت کم بودن تعداد افرادی که بقای بلند مدت داشته اند،  بررسی عوامل پیش بینی کننده دراز مدت در این گروه  میسر نبوده است .

نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه که ببانگر اهمیت  زمان در پیامد احیای قلبی ریوی و افزایش شانس بقا می باشد و هم چنین تاثیر استفاده از شوک الکتریکی به موقع در ریتم هایی که قابل شوک دادن هستند( تاکی کاردی بطنی، فیبریلاسیون بطنی ) ، بنابراین برنامه ریزی مناسب، آموزش کارکنان و استفاده از امکانات مناسب و هم چنین برقراری سیستم هشدار اولیه جهت فراخوانی تیم احیای قلبی در مراکز درمانی می تواند باعث افزایش ارتقا ی میزان موفقیت در عملیات احیا گردد. هم چنین با توجه به اختلاف زیاد بین  میزان احیای موفق در 24 ساعت اول و احیای موفق تا ترخیص که حاکی از مرگ تعدادی از بیماران بعد از احیای اولیه می باشد ، در مورد مراقبت های پس از احیا باید توجه ویژه صورت پذیرد .

کلید واژه: احیای قلبی ریوی، ایست قلبی، بیماران بستری ، میزان بقا،