بررسی تاثیر پیش درمانی با ایبوپروفن و دگزامتازون بر میزان موفقیت بلاک عصب آلوئولار تحتانی در دندان های با پالپیت غیر قابل برگشت علامت دار

تعداد 65صفحه فایل word قابل ویرایش

Site: www.filenaab.ir

چكيده

بی حسی موضعی موفقیت آمیز، اساس کنترل درد در درمان ریشه می باشد. کنترل درد برای کاهش ترس و اضطراب همراه با درمان ریشه ضروری می باشد. این اعتقاد وجود دارد که پیش درمانی با دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی قبل از تزریق بلاک عصب آلوئولر تحتانی موفقیت بی حسی را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر پیش درمانی با دگزامتازون (ضد التهاب استروئیدی) و ایبوپروفن (ضد التهاب غیر استروئیدی) در مقایسه با پلاسبو روی میزان موفقیت بلاک عصب آلوئولار تحتانی در بیماران با پالپیت غیر قابل برگشت علامت دار بود.

روش کار:

75 بیمار اورژانس با درد شدید با تشخیص التهاب حاد غیر قابل برگشت در یکی از دندان­های مولر ماندیبل به صورت تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند. بیماران یک ساعت قبل از تزریق بلاک، به روش دوسوکور یکی از کپسول­های با ظاهر مشابه را که حاوی mg4 دگزامتازون، یا mg 400 ایبوپروفن یا پودر نشاسته بود، دریافت کردند. تهیه اکسس 15 دقیقه پس از تجویز بی­حسی آغاز شد. عدم وجود درد یا احساس درد خفیف حین تهیه اکسس  )در ثبت ( Visual Analogue Scale به عنوان موفقیت در نظر گرفته شد.

نتایج:

میزان موفقیت بلاک عصب آلوئولر تحتانی در گروه دگزامتازون 8/80 درصد و در گروه ایبوپروفن­73 درصد بود که باهم اختلاف معناداری نداشتند. (337/0=P) میزان موفقیت در گروه پلاسبو 5/38 درصد بود که به طور معناداری کمتر از گروه­های دگزامتازون و ایبوپروفن بود.(008/0=P)

نتیجه گیری:

تجویز 4mg دگزامتازون یا 400mg ایبوپروفن یک ساعت قبل از تزریق بلاک عصب آلوئولر تحتانی به طور معناداری میزان موفقیت بی حسی را در مولر­های مندیبل با پالپیت غیر قابل برگشت علامت­دار افزایش می­دهد.

كلمات كليدي: درد ، ایبوپروفن، دگزامتازون، پیش درمانی، بلاک اینفریور آلوئولر