بررسی تاثیر اعتبار هیأت مدیره بر ارائه مجدد صورت های مالی

مقدمه

یکی از بارزترین عناصر ساختار حاکمیت شرکتی ، هیأت مدیره است . اساس کار هیأت مدیره تبین خط مش ها و سازوکارهای بنیادین شرکت و همچنین نظارت و کنترل چگونگی اجرای این خط مش ها به وسیله مدیران عامل می باشد .طبق تئوری نمایندگی که بر اساس آن یک یا چند نفر مالک ، شخص دیگری را به عنوان نماینده یا عامل از جانب خود منصوب و اختیار تصمیم گیری را به وی تفویض می کنند (جنسن و مک لینگ ،۱۹۷۶). شکل گیری رابطه نمایندگی ، همراه با تضاد منافع ناشی از جدایی مدیریت از مالکیت است که موجب عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران و سهامداران می گردد (دی ،۲۰۰۸) . طبق نظریه نمایندگی ، به منظور کاهش تعارضات نمایندگی ، باید روش های کنترلی مناسبی در سازمان ایجاد گردد. ازاین رو ، ساختار حاکمیت شرکتی به عنوان راه حلی برای تقلیل تعارضات و هزینه ناشی از شکل گیری روابط نمایندگی مورد توجه قرار می گیرد (دی ، ۲۰۰۸). حاکمیت شرکتی شامل فرآیندهایی برای راهبری تلاش های شرکت در راستای ایجاد ارزش برای سهامداران است و بعنوان ساز و کاری در جهت حمایت از منافع گروهی و فردی تمام مدعیان و ذینفعان شرکت محسوب می شود (حسن و بوت ،۲۰۰۹). شاخص های بسیاری بر اعتبار هیأت مدیره موثرند که از آن جمله می توان به مدت تصدی ، عملکرد ، استقلال هیأت مدیره ، اندازه شرکت ، روابط اجتماعی و مسئولیت اجتماعی و غیره… اشاره نمود.

تحقیقات پیشین (ویگلت و گرامر ۱۹۸۸; ویلسون و همکاران ۱۹۸۵) با استفاده از تئوری بازی نشان دادندکه چگونه شهرت یک بازیکن بر اعمال او تاثیر می گذارد . محققان نقش اعتبار هیأت مدیره در کاهش مشکلات نمایندگی را بررسی کرده اند. آنها بیان داشتند ، که مسئله اعتبار موجب حرکت به سمت منافع بیشتر ، از دیدگاه مدیران در قرارداد هایشان می گردد. (فاما ۱۹۸۰، ایتون و ‘گرسوویتز ۱۹۸۱، هولمسترام ۱۹۸۲؛ استیگلیتز و ویس ۱۹۸۳؛ های کوز  ۱۹۸۵، بولاو و روگوف ۱۹۸۹؛ دایموند یر۱۹۸۹، ۱۹۹۱، گومز، ۲۰۰۰).

از دیدگاه ذینفعان مسئله کیفیت گزارشگری حائض اهمیت است . زیرا این گزارشات و اطلاعات موجود و ارائه شده توسط شرکت ها است که موجبات تصمیم گیری صحیح را فراهم می نماید .ارائه مجدد صورت های مالی که بر اساس استاندار شماره ۶ گزارشگری ، مربوط به تعدیلات سنواتی با اهمیت سنوات گذشته و ناشی از تغییر رویه حسابداری یا اصلاح اشتباهات می باشد یکی از بارزترین عوامل مخدوش کننده کیفیت گزارشگری می باشد(یانگ کائو و همکاران، ۲۰۱۱). درسال های اخیر ، تجدید ارائه صورت های مالی در بین شرکت های ایران رواج بسیلر یافته است به گونه ای که از تعدیلات سنواتی بعنوان یکی از عناصر نسبتاَ پایدار در گردش حساب سود و (زیان ) انباشته نام برده می شود .این موضوع بر اتکاه پذیری و توان اعتماد ارقام ارائه شده در صورت های مالی به ویژه رقم سود تاثیر دارد (نیکبخت و رفیعی ، ۱۳۹۱ ). در میان پیامد های منفی متعدد ناشی از ارائه نادرست اطلاعات و افزایش تقارن اطلاعاتی بین مدیران و سهامداران بالقوه و بالفعل که توسط تحلیلگران مورد استفاده قرار می گیرد ، ارائه نادرست درآمدها و سود و اصلاح آن در سنوات بعد از گزارش یعنی پس از اتخاذ تصمیمات ، آثار مالی و اقصادی بسیاری بر افراد و جامعه حواهد داشت. تعدیلات منجر به کاهش درآمد و سود می تواند نمایانگر سوء مدیریت و یا مدیریت سود باشد. تحقیقات پیشین مبین آن است که مدیران در سال اول تصدی تمایل به بیش نمایی عملکرد خود با استفاده از مدیریت سود برای کسب شهرت و اعتبار در میان سهامداران ، دارند (ژانگ و اشیک علی ، ۲۰۱۳).