دانلود محصول:بررسی اثر ضعف کنترل­های داخلی بر هزینۀ سرمایه در شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

بیان مساله

نظریه اقتصاد نئوکلاسیک  را که در آن مدیران  به عنوان قطعات قابل تعویض یک سازمان  هستند، را به چالش کشیدند. آن‌ها بیان داشتند مدیران و ويژگی‌های فردی آن‌ها در عملکرد شرکت بسیار تاثیر گذار و مهم است و توانایی آن‌ها نقش و جایگاه منحصر به فردی بر روی سیاست‌های عملیاتی شرکت  از جمله عملکرد مالی  و منابع مالی دارد. مدیران دارای توانایی بالا، قدرت درک بهتری از شرایط  داخلی و خارجی شرکت دارند و علاوه بر برآوردهای با کیفیتی که انجام می‌دهند، به واسطه شناخت و قدرت درک خود‌، پروژه‌های سودآور را شناسایی کرده  و با سرمایه‌گذاری در آن‌ها جریان‌های نقد عملیاتی و عملکرد شرکت  را نیز بهبود می‌بخشند (دمرجیان و همکاران[1]، 2013). همچنین مدیران به عنوان مباشران سهامداران باید پیگیر فعالیت‌هایی باشند که تداوم فعالیت و سودآوری شرکت را در پی دارد.

 توانایی مدیریت یکی از بعدهای سرمایه انسانی شرکت‌هاست که بعنوان دارایی نامشهود طبقه‌بندی می‌شود. دمرجیان و همکاران توانایی مدیریت را به عنوان کارایی مدیران نسبت به رقبا در تبدیل منابع شرکت به درآمد تعریف می‌کنند. این منابع در شرکت‌ها شامل بهای موجود‌ها، هزینه‌های فروش، اداری و عمومی، دارایی‌های ثابت مشهود، اجاره‌های عملیاتی، هزینه‌های تحقیق و توسعه و دارایی‌های نامشهود شرکت می‌شود (دمرجیان و همکاران، 2012). توانایی مدیریتی بالاتر می‌تواند منجر به مدیریت کاراتر عملیات روزانه شرکت شود. بویژه در دوره‌های بحرانی عملیات که تصمیم‌گیرهای مدیریتی می‌تواند تاثیر بسزایی بر عملکرد شرکت داشته باشد. مدیران تواناتر به احتمال بیشتردر طرح‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که  ارزش فعلی خالص مثبت بالاتری دارد و هم چنین توانایی بیشتر در اجرای مناسب آن خواهند داشت. افزون بر آن دوره‌هایی که شرکت با بحران روبرو است، مدیران تواناتر، تصمیم‌گیری‌های مناسب‌تری در ارتباط با تامین منابع مورد نیاز خواهند داشت (اندرو و همکاران[2]، 2013).

از طرفی به اعتقاد گرگوریور و انجین^[3] (2007)، نقدشوندگی سهام عبارتست از توانايي معامله سريع البته در صورتي كه اثرات قيمتي كمي داشته باشد. از نظر او اهميت نقد‌شوندگي سهام در ارتباط مثبت و معني دار بين هزينه‌هاي معاملاتي و پاداش سرمايه‌گذاران خود را نشان می‌دهد. در بسياري از متون مالي از نقدشوندگي به عنوان مفهومي سهل و ممتنع نام برده مي‌شود، به اين معني كه در عين سادگي درك نقد شوندگي در بطن معاملات، اندازه‌گيري و محاسبه آن پيچيده است (رابین[4]، 2007). يكي از مهم‌ترين كاركردهاي بازار سرمايه، تامين نقدشوندگي است. در حقيقت بازارهاي ثانويه ضمن فراهم كردن نقدشوندگي، از طريق كشف قيمت و توانايي انتقال ريسك، باعث كاهش هزينه سرمايه مي‌شوند. در واقع نقد‌شوندگي به معناي سرعت تبديل سرمايه گذاري‌ها يا دارايي‌ها به وجوه نقد با حداقل هزينه و در كمترين زمان، كه نقش و تأثير حائز اهميتي در جذابيت سرمايه‌گذاري، تصميم‌گيري سرمايه‌گذاران و تخصيص درست منابع دارد. فقدان نقدشوندگي به معناي ريسك نقدشوندگي، ممكن است تاثير منفي بر ارزش سهام بگذارد، چرا كه سرمايه‌‌‌گذاران ريسك گريز براي جبران ريسكي كه متحمل مي‌شوند، نيازمند بازده اضافي به نام صرف ريسك هستند و نيز ترجيح مي‌دهند در اوراقي كه از نقدشوندگي بالاتري برخوردار مي‌باشد سرمايه‌گذاري نمايند، از اين‌رو ريسك نقدشوندگي يكي از پارادايم‌هاي اصلي بازار مالي است كه حداكثر سازي ثروت سهامداران به آن وابسته است( صفری، 1389).

لذا با توجه به تعاریف ارائه شده، یکی از عوامل موثر بر نقد شوندگی سهام توانایی مدیریت است که این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا توانایی مدیریت بر نقدشوندگی سهام شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تاثیر معناداری دارد؟

[1]Demerjian et al.

[2]Andreou et al.

[3]Gregoriou&Nguyen

[4]Rubin