بررسي ارتباط بين رقابت در بازار محصول و ساختار صنعت با سطح اقلام تعهدی

تعداد 153صفحه در فایل word

بررسي ارتباط بين رقابت در بازار محصول و ساختار صنعت با سطح اقلام تعهدی

بيان مسئله

از دیدگاه استفاده کنندگان از اطلاعات مالی، سود حسابداری، یکی از مهمترین ارقام گزارش شده توسط شرکتها می باشد. شواهد نظری و تجربی پیشین این رقم را متشکل از دو بخش نقدی و تعهدی می دانند. جریانات نقدی ناشی از رویدادهای واقعی می باشند كه رسيدگي و تایید گزارش حسابرسي، معتبر می شوند. در مقابل، برخی از اجزای اقلام تعهدی، مستلزم قضاوت شخصی مدیران هستند و اعتبار آنها بطور بالقوه به این قضاوتها بستگی دارد(مانند حسابهای دریافتنی، استهلاک و بدهی های احتمالی). این امر ممکن است باعث انحراف در برآوردهای حسابداری شود و بطور بالقوه قابلیت اعتماد ارقام گزارش شده را تحت تاثیر قرار دهد(پیوت[1]، 2008).

 بنابراين علاوه بر سود خالص، اقلام تعهدي نيز بايد مورد توجه قرار گيرد. اقلام تعهدي بيانگر تفاوت بين سود حسابداري و جريان وجوه نقد است.پژوهش های پيشين نشان مي دهند كه جزء تعهدي سود(اقلام تعهدي اختياري و غيراختياري) به اندازه جريان نقد عملياتي برای استفاده کنندگان از صورتهای مالی اهميت دارد. از این نظر، انحرافات ناشی از قضاوتهای شخصی در برآورد اقلام تعهدی، بطور بالقوه بر قابلیت اعتماد ارقام گزارش شده تاثیر می گذارد. این امر نشان می دهد که جزء تعهدی سود نسبت به جزء نقدی آن بیشتر تحت تاثیر رویدادهای ناپایدار قرار می گیرد، به حدی که ضریب پاسخ جزء تعهدی سود بطور قابل ملاحظه ای از ضریب پاسخ جزء نقدی آن کمتر است(چاریتون و همکاران[2]،2001).

داتا و همکاران(2013) بر عوامل موثر بر مدیریت سود در شرکتها تاکید نمودند و پیشنهاد کردند که بخش قابل توجهی از مدیریت سود، متاثر از محیطی است که شرکت در آن فعالیت می نماید که میزان رقابتی بودن، می تواند معیاری برای آن محسوب  شود. در صنایع رقابتی تر، فشار بر مدیران جهت دستیابی به سطح مشخصی از کارآیی بیشتر می باشد، زیراکه تداوم فعالیت در بازار و دستیابی به بازده مناسب، در چنین شرایطی در مقایسه با حالتی که رقابت در سطح متعادلی می باشد، دشوارتر است. بر این اساس متغیرهای رقابت در بازار محصول و نوع صنعت، می توانند نقش بسزایی در مدیریت سود شرکتها داشته باشند.

در این رابطه، داتا و همکاران(2013) استدلال نمودند که فشارهاي رقابتي در بازار محصول شركتها را وادار به حداقل نمودن بهاي تمام شده و ارتقاي بهره وري مي كند. چنانچه شركتي نتواند فعاليتهاي عملياتي خود را بر اين اساس تعديل نمايد، از بازار رقابتي حذف خواهد شد. بنابراين مي توان رقابت در بازار محصول را بعنوان يكي از مكانيسم هاي حاكميت شركتي مورد توجه قرار داد. در واقع مديران شركتهاي فعال در محيط هاي رقابتي تر، با احتمال كمتري منابع شرکت را در راه رسيدن به اهداف منفعت جويانه خود صرف مي كنند(داتا و همکاران، 2013). همچنین، نوع صنعت، يكي از متغيرهايي است كه ممكن است بطور بالقوه بر مدیریت سود شركتها تاثيرگذار باشد. اين متغير، منعكس كننده توانایی رقابت در بازار محصول، بعنوان کارآیی شرکت در بکارگیری منابع در دسترس در مقایسه با رقبایش در هر صنعت مورد تبيين مي باشد. استدلال می شود شرکتهایی که کارآیی آنها نسبت سایر شرکتهای موجود در صنعت، کمتر است؛ فشار عملکردی  متفاوتي خواهند داشت. زيراكه آنها بايد بازده موردانتظار تامين كنندگان سرمايه را فراهم سازند و چنانچه موفق به انجام اين امر نشوند؛ با محدوديتهاي تامين مالي و یا تغییر مدیریت مواجه مي شوند.

با توجه به موارد فوق، مساله اصلی تحقیق حاضر در قالب سوال زیر مطرح شده است.

ساختار صنعت چه تاثیری بر ارتباط بین توان رقابتی محصول و سطح مدیریت سود دارد؟

[1]Piot, C

[2]Charitou, A., Clubb, C., &Andreou, A

بررسي ارتباط بين رقابت در بازار محصول و ساختار صنعت با سطح اقلام تعهدی