دانلود محصول:بررسي اثربخشي آموزش تاب آوري بر کيفيت زندگي و کاهش رفتارهاي پرخطر دانش آموزان

چكيده:

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي«آموزش تاب آوري» بر كيفيت زندگي و كاهش رفتارهاي پرخطر در دانش آموزان مقطع راهنمايي صورت گرفته است. روش پژوهش، از نوع نيمه آزمايشي و طرح آن به صورت پيش آزمون- پس آزمون با گروه آزمايش و کنترل مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل  کليه دانش آموزان دختر مدرسه راهنمايي شهر همدان بود که در سال تحصيلي 93-92 مشغول به تحصيل بودند. نمونه شركت كننده در اين پژوهش 30 نفر بودند، كه به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. اين نمونه 30 نفري به صورت گمارش تصادفي به گروه هاي آزمايش و كنترل تقسيم شدند، به اين ترتيب 15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه كنترل قرار گرفتند. ابزار جمع آوري داده ها، پرسشنامه تاب آوري كانر و ديويدسون، آزمون كيفيت زندگي(SF-36)، آزمون رفتارهاي پرخطر مي باشند. به منظور تجزيه و تحليل نتايج نيز علاوه بر استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي، از آزمون تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته ها نشان داد که آموزش تاب آوري بر افزايش کيفيت زندگي (سلامت جسماني، سلامت روان، کاهش مشکلات جسماني، کاهش درد جسماني، افزايش سلامت عمومي) و کاهش رفتارهاي پرخطر( خشونت، مصرف مواد) مؤثر بود، اما بر برخي از مؤلفه هاي کيفيت زندگي مانند عملکرد جسماني، سرزندگي، مشکلات هيجاني، و يکي از مولفه هاي رفتارهاي پرخطر مانند، رابطه جنسي ناايمن تأثير معني داري نداشت. بطور کلي، آموزش تاب آوري بر روي برخي از مولفه هاي کيفيت زندگي و رفتارهاي پر خطر تاثير مناسبي دارد.

واژه‌هاي كليدي : تاب آوري، کيفيت زندگي، رفتارهاي پرخطر، دانش آموزان