1-1 – مقدمه
نظارت و ارزیابی موضوعی است که از زمان مطرح شدن نظریات کلاسیک مدیریت مطرح بوده است. به عبارت دیگر تمام نظریات مدیریت به نحوی به موضوع نظارت، کنترل و ارزیابی بها داده و آن را یکی از وظایف اساسی مدیریت دانسته اند. به این ترتیب موضوع ارزیابی عملکرد موضوعی نیست که امروزه مطرح شده باشد اما آنچه قابل ذکر است تغییر نگرشی است که در این رابطه صورت گرفته است. توسعه و گسترش وظایف در سازمانها امر ارزیابی عملکرد آنها را اجتناب ناپذیر نموده و از سوی دیگر تحولات شگرف دانش مدیریت، سازو کارهای ارزیابی را تحت تاثیر قرار داده است. آنچه امروز از آن به عنوان ارزیابی عملکرد یاد میشود با نگاهی ارشادی و هدایت کننده به امر نظارت پرداخته و به دنبال ایجاد بهبود عملکرد است. با توجه به این پیشرفت ضرورت دارد نظام های ارزیابی متناسب با جایگاه و کارکردهای سازمانها طراحی گردد. برای کسب و حفظ مزیت رقابتی، شرکتها باید به طور جدی به ارزیابی عملکرد بپردازد و نیز به ابعاد مالی و غیر مالی (کمی و کیفی) عملکرد توجه داشته باشند.(شربتی،89)
