دانلود محصول: اثر شش هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر فاکتور فون ویلبراند در گروه های خونیO و غیرO

تعداد 69 صفحه فایل word

 چکیده

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر6 هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر فاکتور فون ویلبراند در گروه های خونیO و غیرO بود. 60 نفرکارمند مرد غیرورزشکار، غیر سیگاری با میانگین سنی 00/2± 00/ 24 سال، قد 00/9±177 سانتی متر و وزن 55/4±6/78 کیلوگرم، به صورت هدفمند از دو گروه خونی O و غیرO (30 نفرO و30 نفرغیرO) انتخاب و به شیوه تصادفی در 3 گروه خونی O (10n=) و سه گروه خونی غیرO (10n=) قرار گرفتند. از این 60 نفرکارمند،20 نفردر گروه تمرین هوازی (10 نفرگروه خونیO 10 نفرگروه خونی غیر O)، 20 نفردر گروه تمرین مقاومتی (10 نفرگروه خونی O و 10 نفرگروه خونی غیرO) و20 نفردیگر به عنوان گروه شاهد (10 نفرگروه خونی O و 10 نفرگروه خونی غیرO) حضور داشتند. تمرین دو گروه هوازی و مقاومتی به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه بود و گروه شاهد فعالیت خاصی را در 6 هفته انجام نمی­دادند. درگروه تمرین هوازی قبل از شروع جلسه اول تمرین حداکثر ضربان قلب بیشینه و زمان رسیدن به خستگی  برای هر فرد تعیین شد. تمرین گروه هوازی به مدت 60 دقیقه شامل 15 دقیقه گرم کردن، 35 دقیقه تمرین اصلی (دویدن روی تردمیل با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه) و 10 دقیقه سرد کردن غیرفعال بود. شدت تمرین در گروه تمرین هوازی در 3 هفته اول تمرین 60 درصد و در سه هفته پایانی 75 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه بود. در گروه تمرین مقاومتی نیز قبل از شروع جلسه اول تمرین میزان 1RM، 6 حرکت تعیین و تمرین مقاومتی به مدت 60 دقیقه شامل 15 دقیقه گرم کردن،  35 دقیقه تمرین اصلی شامل حرکات پرس سینه و جلوبازو (تمرین روز اول هفته)، پشت بازو و زیر بغل (تمرین روز دوم هفته) سرشانه و پا (تمرین روز سوم هفته) به صورت سه حرکت برای هر عضله و هرحرکت شامل سه ست دوازده تایی بود و بعد از آن 10 دقیقه سرد کردن غیرفعال انجام می گرفت.  شدت تمرین در گروه تمرین مقاومتی در 3 هفته اول تمرین 60 درصد یک تکرار بیشینه و در سه هفته پایانی 75 درصد یک تکرار بیشینه بود.24 ساعت قبل از شروع اولین روز هفته اول تمرینات از هر60 نفرکارمند خونگیری انجام شد و24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین در هفته ششم خونگیری پایانی انجام شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و استنباطی (آنالیزواریانس با اندازه گیری مکرر، وتی زوجی و مستقل ) استفاده شد. نتایج  تحقیق نشان داد که هردو نوع تمرین هوازی و مقاومتی باعث افزایش در مقادیر فاکتور فون ویلبراند می­شود که این مقدار در گروه تمرین هوازی به طور معنی­داری بیشتر بود. از حیث گروه خونی گروه خونی O و غیرO، در هر دو گروه مقدار فاکتور فون ویلبراند افزایش معنی­دار پیدا کرد (p≤0.01)؛ به طوری که گروه خونی غیر O در مقایسه با گروه خونی O در هردو گروه تمرین هوازی و مقاومتی افزایش معنی­دار داشت. جمع­بندی نهایی یافته­های تحقیق نشان داد که نوع گروه خونی (O  یا غیر O) و نوع تمرین (هوازی یا مقاومتی) بر فاکتور فون ویلبراند تاثیرگذار است.

واژه های کلیدی: فاکتور فون ویلبراند، نوع تمرین، گروه خون