اثر تزريق توأم اسيد آسکوربيک و آگونيست گيرنده D2دوپامینی (بروموکريپتين) در زیرناحیه اینفرالیمبیک بر اضطراب موش های صحرايي نر
تعداد89 صفحه در فایل word
اسيدآسکوربيک در بيشتر نواحي مغز پستانداران يافت ميشود. مطالعات قبلی نشان داده است که اسيدآسکوربيک موجب کاهش اضطراب ميشود، لذا در تحقيق حاضر به بررسي نقش تزريق اسيدآسکوربيک، بروموکريپتين و تزريق توأم آنها در زیرناحیه اینفرالیمبیک بر اضطراب موشهای صحرايي نر به وسيله پلاس ميز ميپردازيم.
در اين مطالعه از 70 سر موش صحرايي نر از نژاد Wistarدر محدودهي وزني 270-220 گرم در10 گروه استفاده شد. گروهها شامل کنترل، اسيدآسکوربيک(µg/rat/side 48 و24 ،12)، بروموکريپتين(side/µg/rat 25 و 5/12)، اسيدآسکوربيک و بروموکريپتين(µg/rat/side 25 و 5/12) و شم اسيدآسکوربيک ، بروموکريپتين، اسيدآسکوربيک و بروموکريپتين.
پس از عمل جراحی و بهبودی، داروها با حجم يک ميکروليتر تزريق شدند. 30 دقيقه پس از تزريق حيوان در پلاس ميز قرار گرفته و شاخصهای اضطراب توسط دستگاه ثبت شد.
نتايج نشان ميدهد که تزريق داخلاینفرالیمبیک اسيدآسكوربيك، بروموكريپتين منجر به كاهش اضطراب و تزريق توأم اسيدآسکوربيک و بروموکريپتين، موجب افزایش اضطراب موشهاي صحرايي شد. بنابراين اسيدآسکوربيک و بروموكريپتين در زیرناحیه اینفرالیمبیک پارامترهاي اضطرابي را به صورت وابسته به دوز کاهش ميدهند. در خصوص اثر توأم اسيد آسکوربيک و بروموکريپتين، به نظر میرسد، اثر يکديگر را تعدیل ميکنند.
واژههاي کليدي: اسيد اسکوربيک، اینفرالیمبیک، بروموكريپتين، اضطراب، پلاسميز