اثر آنتی‏بیوتیک و پروبیوتیک بر عملکرد ، میکروبیولوژی روده ، ریخت شناسی پرزهای روده کوچک و فراسنجه‌های خونی بلدرچین ژاپنی

تعداد 127صفحه در فایل word

كارشناسي ارشد تغذیه دام

اثر آنتی‏بیوتیک و پروبیوتیک بر عملکرد ، میکروبیولوژی روده ، ریخت شناسی پرزهای روده کوچک و فراسنجه‌های خونی بلدرچین ژاپنی

چکیده :

به‏منظور بررسی اثر افزودن پروتکسین و ویرجینامایسین بر عملکرد، برخی فراسنجه‏های بیوشیمی خون، میکروبیولوژی روده و پرزهای روده بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با تعداد420  قطعه بلدرچین ژاپنی یک روزه بمدت 35 روز در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار، 3 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل جیره‏ی  شاهد و 3 سطح  پروتکسین و 3 سطح ویرجینامایسین 10 درصد (25/0، 5/0 و 75/0 درصد) بودند. میانگین افزایش وزن ، مصرف خوراک ، وزن زنده و لاشه آماده طبخ، ضریب تبدیل غذایی، غلظت پارامترهای بیوشیمی خون، تعداد کلونی باکتری‏های مفید، میزان آلودگی ای‏کولای و سالمونلا، اندازه طول پرزهای ایلئوم و ژژنوم تعیین شدند. بیشترین خوراک مصرفی را، تیمار 75/0 درصد ویرجینامایسین در هفته اول و دوم نشان داد. در کل دوره پرورش خوراک مصرفی تحت تاثیر قرار نگرفت (05/0<P). سطوح پروتکسین تاثیر مثبتی روی وزن زنده و لاشه آماده طبخ نشان دادند و سطوح پروتکسین وزن زنده و لاشه آماده طبخ بالاتر از شاهد نشان دادند (05/0>P). بین تیمارهای حاوی پروتکسین و ویرجینامایسین، تیمار حاوی 25/0 درصد پروتکسین بهترین وزن زنده و لاشه آماده طبخ را نشان داد (05/0>P). در دوره پرورش تیمار حاوی 75/0 درصد پروتکسین بیشترین افزایش وزن هفتگی را نشان داد. غیر از هفته اول، بقیه هفته‏های آزمایش و کل دوره پرورش، جیره‏های حاوی ویرجینامایسین نسبت به پروتکسین ضریب تبدیل بهتری را نشان دادند هر چند غالبا اختلاف عددی بود. غلظت کلسترول، تری‏گلیسرید، HDL، LDL، VLDL و BUN در هر دو جنس و غلظت گلوکز و میزان تیتر IgG در جنس نر تحت تاثیر پروتکسین و ویرجینامایسین در جیره غذایی قرارگرفته و تفاوت معنی‏داری نشان داد و باعث کاهش غلظت گلوکز نسبت به تیمارهای شاهد و ویرجینامایسین شد (05/0>P). ولی گلوکز درجنس ماده تحت تاثیر ویرجینامایسین  قرار گرفته و منجر به کاهش آن گردید. استفاده پروتکسین و ویرجینامایسین در خوراک مصرفی منجر به کاهش غلظت کلسترول در جنس نر و ماده گردید. میزان تیتر IgA در جنس نر و ماده تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد (05/0<P). تعداد پرگنه کل میکروارگانیسم‏ها در تیمار حاوی 75/0 درصد پروتکسین و تیمار 5/0 درصد ویرجینامایسین بالاتر از شاهد مشاهده شد. تیمارهای حاوی پروتکسین و ویرجینامایسین منجر به افزایش تعداد کلونی‏های باکتری‏های مفید نسبت به شاهد شدند و سطوح پروتکسین بیشتر از سطوح ویرجینامایسین افزایش را نشان دادند. پروتکسین و ویرجینامایسین در جیره غذایی منجر به کاهش آلودگی ای‏کولای، حذف سالمونلا و افزایش ارتفاع پرزهای ایلئوم و ژژنوم  نسبت به شاهد گردید (05/0>P). آزمایش حاضر نشان می‏دهد، پروتکسین به عنوان محرک رشد تاثیر مثبتی روی وزن زنده و لاشه آماده طبخ داشت. ویرجینامایسین استفاده شده در جیره غذایی ضریب تبدیل بهتری را نشان داد، ولی با توجه به تاثیرات پروبیوتیک و ویرجینامایسین بر عملکرد بطوری‏که سطح 5/0 درصد ویرجینامایسین ضریب تیدیل بهتری را نشان داد، و نیز سطح 5/0 درصد پروتکسین کمترین غلظت کلسترول را در هردوجنس نشان داد. سطح 75/0 درصد پروتکسین بیشترین تعداد پرگنه باکتری‏های مفید، سطح 5/0 درصد ویرجینامایسین کاهش ای‏کولای و حذف آلودگی سالمونلا در تمام تیمارها که نشان دهنده استفاده از پروبیوتیک و ویرجینامایسین در جیره غذایی و رعایت بهداشت در طول دوره نشان می‏دهد، اما با توجه به اثرات مفید پروبیوتیک نسبت به ویرجینامایسین، استفاده از پروبیوتیک پیشنهاد می‏شود.

 کلمات کلیدی :پروتکسین، ویرجینامایسین، بلدرچین ژاپنی، ای‏کولای، سالمونلا، پرزهای روده، ایلئوم، ژژنوم