اثرات کاروُن بر تحریک¬پذیری و فرآیند¬های سلولی دخیل در الگوی فعالیت صرعی در نورون¬های حلزون

تعداد 77صفحه در فایل word

کاروُن (C₁₀H₁₄O) یک مونوترپن حلقوی كتوني است که در برخی اسانس­های گیاهی یافت می­شود و اثرات فارماکولوژیک متنوعی را نشان می­دهد. در این تحقیق تأثیر کارون بر ویژگی­های پتانسیل عمل و تحریک پذیری نورون­های مرکزی حلزون Caucasotachea atrolabiata با استفاده از تکنیک ثبت داخل سلولی مطالعه شد. در شرایط کنترل نورون­های ثبت شده فعالیت خود­به­خودی با پتانسیل­های عمل منظم نشان می­دادند. افزودن کارون mM) 2/0 و 5/0( به محلول خارج سلولی پتانسیل متعاقب هیپرپولاریزان را مهار کرد، دامنه و شیب فاز رپلاریزاسیون را کاهش داده، فرکانس و مساحت ناحیه زیر منحنی پتانسیل عمل را افزایش داد. کارون ( mM 5/0) همچنین الگوی فعالیت را از حالت شلیک منظم به فعالیت انفجاری همراه با paroxysmal depolarization shift (PDS) تغییر داد. این اثرات سریع بوده و بعد از شستشو با رینگر نرمال قابل برگشت­ بودند. از آنجایی که اثرات کارون بر فرکانس، الگو و شکل منحنی پتانسیل عمل با دپلاریزاسیون غشاء همراه بود، در برخی آزمایش­ها پتانسیل غشاء بوسیله­ی تزریق جریان منفی پیوسته (DC) در حضور کارون، نزدیک به سطح کنترل حفظ شد، مشاهدات نشان داد که تزریق جریان DC نمی­تواند فعالیت انفجاری ناشی از کارون را حذف کند، که نشان دهنده­ی این است که این اثر تأثیر ثانویه از دپلاریزاسیون غشاء نیست. از سوی دیگر، فعالیت انفجاری و PDS در حضور نیکل کلراید (مهار کننده غیر­اختصاصی کانال­های کلسیمی) و نیفدیپین (مهار کننده کانال‌های کلسیمی نوع L) حذف شده و مجدداً فعالیت به الگوی ریتمیک شرایط کنترل بازگشت. اعمال غلظت پایین از کارون پس از کاربرد مسدود کننده­های کانال پتاسیمی TEA) و (4-AP منجر به القاء فعالیت انفجاری شد.
برای بررسی نقش جریانات سدیمی درتولید فعالیت انفجاری، سدیم خارج سلولی بوسیله
Trise-HCl جایگزین شد. انفجار­های پتانسیل عمل بعد از به­کاربردن کارون در رینگر حلزون فاقد سدیم مشاهده نشد. به طور مشابه H-89 (مهار کننده پروتئین کیناز وابسته بهcAMP ) و کلریترین (مهار کننده پروتئین کینازC) قادر به مهار قابل توجه فعالیت انفجاری وPDS  ناشی از کارون نبودند که نشان می دهد القاء فعالیت انفجاری توسط کارون به فسفوریله شدن کانال­های یونی وابسته نیست. این یافته­ها نشان می­دهند که کارون می­تواند تحریک­پذیری نورونی را افزایش دهد که به احتمال زیاد به عملکرد تعدیلی آن بر جریان­های کلسیمی و پتاسیمی وابسته است که جریان سدیمی برای فعالیت آن ضروری بوده با این حال فسفوریلاسیون کانال­های یونی برای فعالیت انفجاری القا شده توسط کارون ضروری نیست.

کلمات کلیدی: کارون، نورون حلزون، تحریک پذیری، فعالیت انفجاری، کانال­‌های یون