دانلود:¬شرط ضرر مستقیم در مسئولیت مدنی

تعداد176صفحه در فایل word

رسالت حقوق مسئولیت مدنی به عنوان شاخه‌ای از حقوق تعهدات، جبران خساراتی است که در نتیجه­ نقض تعهدات قراردادی یا غیر قراردادی بر افراد تحمیل می­گردد، همان­طور که می‌دانیم همه خساراتی که در اجتماع بر افراد وارد­می‌گردد قابل جبران نیستند و عرف از کنار آن‌ها به راحتی می‌گذرد. خسارات قابل جبران دارای شرایطی هستند که نظام‌های حقوقی با توجه به اصول حقوقی مورد قبولشان شروطی را برای قابل جبران بودن خسارت مقرر داشته‌اند، یکی از این شروط که در اکثر نظام‌های حقوقی صریحاً مورد پذیرش قرار­گرفته، لزوم مستقیم بودن ضرر می‌باشد که از آن تحت عنوان «شرط ضرر مستقیم» یاد می‌گردد. قاعده‌ مذکور که در این نوشتار مورد بررسی قرار خواهد­گرفت یکی از مؤثرترین شیوه‌های محدود نمودن جبران خسارت، در جهت رعایت عدالت و نیز جلوگیری از جبران خساراتی است که گاهی عرف و عقل سلیم آن خسارات را قابل جبران نمی‌دانند. لذا بر اساس این قاعده تنها ضرری قابل جبران است که مستقیماً از فعل شخص ناشی شده­باشد. علی­رغم کاربرد فراوانی که این قاعده در ترویج عدالت در جبران خسارت دارد قانون مدنی ایران در هیچ ماده‌ای به صراحت بر لزوم وجود این شرط اشاره‌ای نداشته ولیکن در برخی از مواد این قانون به طور ضمنی می‌توان قبول این شرط را برای تحقق مسئولیت ملاحظه نمود ولیکن در قانون آیین دادرسی مدنی و همچنین آئین­نامه­ اجرایی قانون بیمه­ اجباری بر لزوم وجود این این شرط برای جبران خسارت به طور صریح تأکید شده­است. قانون مدنی فرانسه نیز به طور صریح لزوم وجود این شرط را در مسئولیت قراردادی به طور مطلق پذیرفته­است. برای تعیین ضابطه­ این شرط، نویسندگان قانون مدنی فرانسه بر دو راه رفته‌اند. برخی از آن‌ها، ضرر مستقیم را دقیقاً به معنای قابل پیش­بینی بودن ضرر پنداشته‌اند، و برخی آن را با رابطه‌ سببیت توجیه­کرده‌اند که در جای خود به آن پرداخته شده­است. شایان ذکر است که وجود استثنائاتی در مورد این قاعده باعث شده که در موارد خاص برای اثبات مسئولیت مدنی نیازی به وجود آن به عنوان یکی از شرایط ضرر قابل جبران نباشد.

کلمات کلیدی: مسئولیت، مسئولیت قراردادی، مسئولیت غیر قراردادی، ضرر، شرط ضرر مستقیم.