دانلود پروژه: گزینش و طرح باز زنده ­سازی آب ­انباری در لارستان ( با رویکرد پایداری)

تعداد 279 صفحه  درword

کارشناسی ارشد مهندسی معماری

گزینش و طرح باززنده­سازی آب­انباری در لارستان

( با رویکرد پایداری)

چکیده

آب­انبارها بناهای ارزشمندی هستند که در مناطق گرم و خشک ایران از جمله در شهرستان لار، از گذشته به یادگار مانده­اند. متاسفانه امروزه با پیشرفت تکنولوژی و تغییر در سبک زندگی مردم این بناها، همچون بسیاری بناهای تاریخی دیگر، اهمیت و کارکرد گذشته خود را از دست داده­اند. هرچند در بعضی روستاهای دورافتاده و حتی در بافت قدیم شهر لار همچنان از آب­انبارها استفاده می­شود، اما روند روبه کاهش این استفاده­ها نشان از فراموشی و تخریب کامل آنها در آینده­ای نه چندان دور دارد. به همین دلیل باید به دنبال راهی بود که از طریق آن بتوان آب­انبارها را نه تنها به عنوان مخازن تامین آب در گذشته بلکه به عنوانبناهایی با شاخص­های فرهنگی- اجتماعی حفظ نمود. چراکه آب­انبارها دربردارنده­ی سنت­ها و رفتارهای ویژه­ی اجتماعی همچون سنت وقف، حس تعاون و مشارکت در نگهداری از آنها و برقراری تعامل اجتماعی میان مراجعه کنندگان بوده­اند.هدف از این پژوهش ارائه­ی راهکارهایی جهت احیا و باززنده­سازی آب­انبارهای شهر لار می­باشد. در این راستا ابتدا به کمک مطالعات میدانی به جمع آوری اطلاعات و مستندات موجود در مورد آب­انبارهای این شهر پرداخته شده­است. در این میان مقایسه­ی تطبیقی میان آب­انبارهای شهر لار با آب­انبارهای سایر شهرهای ایران و کشورهای دنیا به کسب اطلاعات دقیق­تر کمک نموده­است. از آنجا که سابقا آب­انبارها نمود بارز معماری بومی درهر منطقه بوده­اند، شناخت هرچه بهتر آنها موجب شناخت هرچه بهتر اصول معماری بومیو به تبع آن دستیابی آسان­تر به معماری پایدار در بناهای امروزه می­گردد. پس از شناخت کامل آب­انبارهای لار و پاسخگویی به سوالات مطرح شده در زمینه­ی ویژگی­های معماری و سازه­ای، جهت احیا و باززنده­سازی این بناها، طرح­هایی ارائه گردیده­است. به عنوان نمونه در انتهای رساله طرح باززنده­سازی چهار آب­انبار به نام­های پسی، خواجه کریمی، حاجی عیدی و تحت عنوان تغییر کاربری به مرکزی فرهنگی- تفریحی به تفضیل شرح داده شده­است. به عنوان نتیجه کلی می­توان اظهار داشت که آب­انبارها بناهای پایداری بوده­اند که در هر منطقه به بهترین شکل ممکن بومی سازی شده­اند. جهت حفظ این بناهای با ارزش می­توان دو راهکار کلی در پیش گرفت. 1- حفظ آب­انبارها به عنوان مخازن ذخیره آب در مصارف غیر آشامیدنی و پدافند غیر عامل(در مواردی که موقعیت، اندازه و ساختار آب­انبار به گونه­ای است که قابلیت تغییر کاربری ندارد)، 2- باززنده­سازی آب­انبارها با تغییر کاربری آنها به کاربری­های شهری مناسب و همخوان با پیشینه آنها. البته در حالت دوم نیز باید سعی گردد مخازن آب­انبارها جهت آبگیری و ذخیره آب حفظ گردد و بخش­های الحاقی و تغییرات صورت گرفته به این کارکرد لطمه­ای وارد نسازد.

کلید واژه: آب­انبار، برکه­های شهر لار، مرمت و احیای آب­انبارها، باززنده­سازی آب­انبارها، معماری پایدار