بررسی هاله های دگرسانی و ژنز کانسار گرانیتوئیدی سرکوه (کرمان)
چکیده
منطقه مورد مطالعه دراستان کرمان، در نقشه 1:100000 پاریز پیرامون 10 کیلومتری شمال شرقی پاریز و حدودا یک کیلومتری شمال روستای نوچون قرار گرفته است. سنگ شناسی منطقه شامل: واحدهای آتشفشانی توف، آندزیت، آندزیت بازالت و واحدهای نفوذی گرانیت تا گرانودیوریت، گرانودیوریت پورفیری و به میزان کم کوارتزدیوریت است. روند اغلب گسلها در جهت شمال شرق- جنوب غرب است که کاملا با روند دایکها و درزههای منطقه مطابقت دارد. کانیهای منطقه در دو دسته کانیهای اکسیدی و سولفیدی قرار میگیرند. کانیهای اکسیدی به ترتیب فراوانی شامل مگنتیت، هماتیت، تیتانومگنتیت و کانیهای سولفیدی به ترتیب فراوانی شامل پیریت، کالکوپیریت و پیروتیت است. بافتهای غالب در کانیهای فلزی سرکوه شامل بافت پراکندهدانه، بافتهای همرشدی، درهمرشدی و مارتیتی است. در توده نفوذی، چندین نوع دگرسانی با شدتهای مختلف مشاهده میشود که شامل دگرسانی پتاسیک، فیلیک، آرژیلیک و پروپیلیتیک است. دگرسانی پتاسیک نسبت به سایر دگرسانیها گسترش بیشتری دارد و اکثرا بصورت تشکیل بیوتیتهای ثانویه دیده میشود. کانیسازی مس در این زون صورت گرفته است. بر پایه مطالعات سنگ شناسی و آماری عناصر مس و نقره و عناصر سرب و روی با یکدیگر و با عنصر آنتیموان همبستگی مثبت بالائی نشان میدهند. بر اساس تغییرات عناصر فوق کانساری به تحت کانساری، از سطح به عمق گسترش عمودی عناصر به صورت
Sb>Pb>Zn>Ag>Cu>Ni>Co است که با روند گسترش عمودی عناصر در کانسارهای پورفیری مطابقت دارد. طبق بررسی هاله ضربی جمعی Zn+Pb/Ni+Co احتمالا عمق 170 متری در دو چاه شماره 4 و 5 کف کانسار است. عیار عناصر Pb, Zn, Ag, Cu بالاتر از کلارک جهانی است. میزان ذخیره مس منطقه با عیار حد21/0% ، با استفاده از نرم افزار دیتاماین 25 میلیون تن برآورد شد. بر اساس شواهد صحرائی و آزمایشگاهی میتوان گفت کانسار سرکوه، از نوع کانسارهای مس پورفیری مشابه کانسار مس پورفیری سرچشمه است.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.