%41تخفیف
اثر برخی گیاهان پوششی و دارویی بر بیوماس علفهای هرز و عملکرد ذرت
تعداد115صفحه در فایل word
پایان نامه
برای دریافت درجه کارشناسی ارشد در رشته زراعت
اثر برخی گیاهان پوششی و دارویی بر بیوماس علفهای هرز و عملکرد ذرت
واژههای کلیدی: : ذرت، گياه پوششي، گياه دارويي، علفهرز، عملکرد و اجزاي عملکرد. |
چکیدهبه منظور مطالعه اثر برخی گیاهان پوششی و دارویی بر بیوماس علفهای هرز و عملکرد ذرت آزمایشـی به صورت کشت ذرت با گیاهان پوششی در فصل زراعـی 89 در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار و 11 تیمار بود. از 11 تيمار فوق 8 تيمارآن به صورت فاکتوريل 2×4 بود بدین ترتیب که 4 نوع گياه پوششي و دارويي (شبدر، ماشک گل خوشهای، ریحان و شوید) هر کدام در 2 تاريخ کاشت (کشت همزمان و کشت 15 روز بعد از کشت ذرت) در آزمايش وارد شدند.تیمارها شاملکشت ذرت همراه با وجین، کشت ذرت همراه با علف هرز، کشت همزمان ذرت و شبدر، کشت شبدر 15 روز بعد از کشت ذرت، کشتهمزمان ذرت و ماشک گلخوشهای، کشت ماشک گلخوشهای 15 روزبعد از کشت ذرت، کشت همزمان ذرت و ریحان، کشت ریحان 15 روز بعد از کشت ذرت، کشت همزمان ذرت و شوید، کشت شوید 15 روز بعد از کشت ذرت و شاهد علفهای هرز بودند.نتایج نشان داد که کشت ذرت همراه با وجین از نظر صفات ارتفاع بوته، تعداد برگ، طول بلال، وزن خشک چوب بلال، قطر بلال، تعداد ردیف دانه بلال، تعداد دانه در ردیف بلال، وزن صد دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت نسبت به سایر تیمارها وضعیت بهتریداشت. در بین گیاهان پوششی کشت همزمان ذرت با شبدر دارای بیشترین مقدار در همه صفات نسبت به سایر تیمارها بود. همچنین در بین گیاهان پوششی کشت شبدر بطور همزمان با ذرت دارای بیشترین بیوماس و کشت شوید 15 روز بعد از ذرت دارای کمترین بیوماس بود.استفاده از ريحان و شويد به عنوان گياه پوششی هر چند در مقايسه با گياهان پوششی مرسوم (شبدر و ماشک گلخوشهای) تاْثير کمتري داشت، ولی توانست به ترتيب 40 و 36 درصد عملکرد ذرت را در مقايسه با تيمار عدم وجين علفهای هرز افزايش دهد. ارزیابی تیمارهای مختلف نشان داد که در کشت همزمان گیاهان پوششی با ذرت از لحاظ کنترل علفهای هرز موفقتر عمل کردند.بیشترین مقدار بیوماس و حداکثرارتفاع علفهای هرز در تیمار ذرت بدون وجین بود و در بین گیاهان پوششی تیمارکشت همزمان ذرت و شبدردارای کمترین بیوماس و حداقل ارتفاع علفهای هرز بود. با افزایش بیوماس و ارتفاع علفهای هرز عملکرد دانه در واحد سطح به صورت خطی کاهش یافت. |