%33تخفیف
ایجـاد فضای جدید، در روابط اقتصادی ــ تجاری بینالمللی، گرایش تجار و شرکتها را به معاملات فرامرزی بیش ازگذشته نمودهاست. ازطرفی، هر دولتی با اتخاذ معیارهای شخصی و اقتصادی خاص خود، مبادرت به اخذ مالیات مینماید. در این شرایط، وقوع مالیات مضاعف امری اجتناب ناپذیر خواهد بود. از این رو، دولتها میکوشند، تا افزون بر اقدامات یکجانبه، با موافقتنامههای بینالمللی اجتناب از اخذ مالیات مضاعف، درصدد رفع یا کاهش مالیات مضاعف باشند. در این میان ماده مربوط به آیین توافق دوجانبه، در این نوع موافقنامهها، با پیشبینی ساز و کارهای حل و فصل اختلاف مالیاتی، احتمال وصول مالیاتمضاعفرابیشازپیشکمترمینمایند. بررسی به عمل آمده این ماده در موافقتنامه های اجتناب از اخذ مالیات مضاعف ایران، نشان میدهد که، این ماده با تبعیت از هر یک از الگوهای UN و OECD، ساز و کارهای غیرالزام آور حل و فصل اختلافات مالیاتی را، پیشبینی نموده است. با این وجود، ساختار اختیاری این ماده و اینکه دولتهای متعاهد هیچ گونه الزامی به حل و فصل اختلافات مالیاتی ندارند، همچنان مؤدیان مالیاتی را، در معرض خطر وصول مالیات مضاعف قرار میدهد، که با هدف این نوع موافقتنامهها ناسازگاراست. از این رو و به منظور پرنمودن خلأهای ناشی ازآن، داوری به عنوان روشی الزام آور در حل و فصل اختلافات مالیاتی، از سوی سازمان همکاری اقتصادی و توسعه و سازمان ملل به دولتها پیشنهاد گردیده است. با این وجود، موافقتنامههای مالیاتی ایران، این شرط را در خود جای
